“Bilir misin? Sana bir gün ben:
— Adem’le Havva’nın aşkını en büyük bulurum, demiştim. Şimdi bugün biz onların cennetten çıkmadanki hayatlarını yaşıyoruz. O, yanındaki adam için vücut bulmuş, yaratılmış ve ondan başka, ona boyun eğme ve muhabbetten başka, ona sığınmaktan başka mevcudiyetinde bir şey olmayan Havva! Ben de onun sevdiği Adem! Henüz cennetin tanrılık vasfı arasında güzellikleri içinde beşeriyetlerinin aczi büyük aşklarında kaybolduğu zamandayız. Bu ne yüksek his, Server. Ben artık her şeyi inkâr ediyorum. Ben artık tamamen bir rüyadayım. Ben tamamen Handan’dayım ve onda yaşıyorum. Canlarımızı, ruhlarımızı bir el birbirine karıştırmış, bağlamış. Onun mazisi bir gün uyansa, benim mazim beni bir gün çağırsa birimizden birimizin mutlak o bağı, o mukaddes düğümü çekerken canı kopacak, öleceğiz.”
·
2 görüntüleme
Kalemleri çok basit o kadar basit ki sadece günlük konuşma diliyle yazılıyor hale geldi nerdeyse. Eski insanlarla konuşmanın verdiği mutluluğu maalesef günümüz yazarları edebiyatçıları yüzde birini bile veremiyor. İstisnalar hariç
O halde kalemleri güçlü yazarların kitaplarına denk gelmek ümidi ile :)
Ümit güzel şey hatta en güzel şeydir.Umarım onlardan biri biz oluruz
Günümüzde de keşke böyle bir kadın yazar olsa
Keşke.. yeni yazarlar o kadar kof geliyor ki artık kelimeleri tek tek çevirmek pahasına da olsa eski kitapları okuyorum..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.