Anneme
Bağların başında yine duman var,
Telaşlı uçuyor beyaz martılar;
Fırtına kudurmuş zalim bir kinle...
Annecim, bir lahza kalbimi dinle:
Benim içimde de fırtınalar var,
Müşfik kollarınla gel, boynumu sar,
Ruhumu kaplayan buzları erit!
Senden hiçbir zaman kesmedim ümit!
İçimin her mahzun üşümesinde,
Güneşli bir nağme titrer sesinde,
Isıtır kalbimi tatlı bakışın.
Ah anne, bu sene, bu zalim kışın
Koynunda solarsam bir yaprak gibi,
Isıtacak sensin yine o kalbimi.
Dizlerinde geçti on sekiz yaşım;
Göğsünde bir yer aç, bu yorgun başım
Kalbinin üstünde dinlensin biraz.
Daima şefkatli gözlerinde yaz,
Daima şefkatli ellerin sıcak...
İğil de azıcık gözlerime bak:
Ruhumu kavrayan elemi dinle,
Söndür bu ateşi nazlı sesinle!...
Sayfa 25Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.