"Nihayet insanlık da öldü.
Haber aldığımıza göre, uzun zamandır amansız bir hastalıkla perçinleşen insanlık, dün hayata gözlerini yummuştur.
Bazı arkadaşlarımız önce bu habere
inanmak istememişler ve uzun süre,
'Yahu insanlık öldü mü?' diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır.
Bu nedenle gazetelerinde 'İnsanlık öldü mü?' ya da 'İnsanlık ölür mü?' biçiminde büyük başlıklar yayımlamakla yetinmişlerdir.
Fakat acı haber kısa zamanda yayılmış ve gazetelere telefonlar, telgraflar yağmıştır; herkes, insanlığın son durumunu öğrenmek istemiştir. Bazıları bu haberi bir kelime oyunu sanmışlarsa da, yapılan araştırmalar
bu acı gerçeğin doğru olduğunu göstermiştir.
Evet, insanlık artık aramızda yok.
İnsanlıktan uzun süredir ümidini kesenler,
ya da hayatlarında insanlığın hiç farkında olmayanlar bu haberi yadırgamamışlardır.
Fakat, insanlık aleminin bu büyük kaybı, birçok yürekte derin yaralar açmış ve
onları ürkütücü bir karanlığa sürüklemiştir;
o kadar ki, bazıları artık insanlık olmadığına göre bir alemden de söz edilmeyeceğini
ileri sürmeye başlamışlardır.
Bize göre, böyle geniş yorumlarda
bulunmak için vakit henüz erkendir.
İnsanlık artık aramızda dolaşmasa bile, hatırası gönüllerde her zaman yaşayacak
ve çocuklarımız bizden, bir zamanlar insanlığın olduğunu, bizim gibi nefes
alıp ıstırap çektiğini öğreneceklerdir.
İnsanlığın güzel ve çekingen yüzünü ben
de görür gibi oluyorum. Zavallı insanlık kendini belli etmeden sokaklarda dolaşır
ve insanlık için bir şeyler yapmağa
çalışanları sevgiyle izlerdi. Bugün için
insanlık ölmüşse de, onun ilkeleri akıllara
durgunluk verecek bir canlılıkla
aramızda yaşamaya devam edecektir.
İnsanlıktan payını alamayanlar için o
zaten bir ölüydü; onun bu kadar uzun yaşamasına şaşılıyordu. Yıllarca önce
küçük bir kasabada dünyaya gelen insanlık, dünya savaşlarının birinde, çok rutubetli
bir siperde göğsünü üşütmüş ve aylarca hasta yatmıştı. Bu olaydan sonra, hastalığın izlerini bütün ömrünce ciğerlerinde taşıyan insanlık, önceki gece sabaha karşı nefes alamaz olmuş ve gösterilen bütün çabalara rağmen gün ağarırken doktorlar, insanlıktan ümitlerini kesmek zorunda kalmışlardır.
Doğru dürüst tahsil göremeyen ve kendi kendini yetiştiren insanlık hiç evlenmemişti. Küçük yaşta öksüz kalan insanlığa,
doğru dürüst bir miras da kalmamıştı;
bu yüzden sıkıntılarla geçen hayatı boyunca insanlık, başkalarının yardımıyla
geçinmeğe çalışmıştı. İnsanlığın ölümüyle ülkemiz, boşluğu doldurulması mümkün olmayan bir değerini kaybetmiştir.
Gazetemiz, insanlığın yakınların başsağlığı
ve sonsuz sabırlar diler.
Not: Merhumun cenazesi, önce, uzun
yıllar yaşamış olduğu Hürriyet Caddesi'nden geçirilecek ve ölümüne kadar içinde barındığı Ümit apartmanı bodrum katında
yapılacak kısa ve sade bir törenden
sonra toprağa verilecektir.''