Cemil Meriç
Yıl 1954…
Bir bahar akşamı.
Cemil Meriç, eşi Fevziye Hanım’la birlikte, akrabası Ahmet Çipe’nin konuğuydu. Sohbetler edildi, yemekler yendi, çaylar içildi. Geceyarısına doğru izin istenip kalkıldı.
Cemil Meriç’in gözlerinde 12,5 miyopi ve kuvvetli hipermetropi vardı. Merdivenlerden inerken son eşiği göremeyen Cemil Meriç düştü. Bir şeyi yoktu. Ev sahibiyle vedalaşıp sokağa çıktılar.
Yolda yürürken Cemil Meriç, eşinin kulağına yaklaşıp şöyle dedi: “Fevziye, elektrikler mi kesik, hiçbir şey göremiyorum.”
Cemil Meriç 38 yaşındaydı ve artık hiç göremeyecekti.
“Görmek, yaşamaktır. Vuslattır görmek. Her bakış dış dünyaya atılan bir kementtir. Bir kucaklayıştır, bir busedir her bakış…”
Doğan KitapKitabı okudu
··
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.