Kavgam dan sonra, "Aşık Bir Adam"'da bitti. Karl Ove ile tanışmış olmak benim için gerçekten büyük bir keyif. İlk kitabını yanlış hatırlamıyorsam 8 ay önce bitirdim. Ne oluyor dedim kendi kendime. Yaptığı sadece kendi hayatını anlatmakken, uzun uzun paragraflarda beni bağlayan neydi. İskandinav kültürünü ve coğrafyasını sevdiğimi biliyorum. Çoğunlukla soğuk, kapalı, karlı ya da yağışlı ya da o görünümde buz gibi ülkeler silsilesi. Aynı şekilde insanlarında görünümü aynı. Oldum olası yazları değil, kış aylarını; kapalı, yağışlı ve karlı havaları seviyorum. Kendime daha yakın hissediyorum. Yazar olsaydım kitaplarımı sadece kışın yazardım. Yazın elimi bile sürmezdim. Bu havaların bana verdiği keyif kesinlikle bambaşka. Aşık Bir Adam biterken Karl Ove diyor ki; umursamamak yedi ölümcül günahtan biri, belki de en büyüğü.. Yaşama karşı en büyük günah olarak görüyor. Ama kendisi bunu tam merkezinde yaşıyor. Katlanmak zorunda olduğu şeylere katlanıyor ama onun dışındaki her şeyi olması gerektiği gibi, buz gibi yaşamında hapsediyor. İlk kitapta babasının ölümü üzerine, ikinci kitapta ise eşi Linda ile tanışma evresi ve ona olan aşkından yaptıklarını ya da yapmadıklarını, yapmak zorunda kaldıklarını ve yapmak istemediklerini net olarak anlatıyor. Aslında hayatında en çok istediği şeyler; yazmak, sürekli yazmak, kahve içmek, kitap okumak, bilinçli olarak sarhoş olmak. Kendi içinde bambaşka olmasına karşın, kalabalık ortamda tam bir hayalet. Konuşmamak için kendisine iş yaratan, sırf konuşmamak için sürekli sofraya bir şeyler getiren, güzel yemekler yapan bir aile babası. Misafirleri en iyi şekilde ağırlıyor. Röportajları veya bir yerlerde konuşmayı sevmiyor. Bunları tam bir aptallık olarak görüyor. Fotoğraf çektirmek ise işkence. Çok yapay. Kitaplarının satması umurunda bile değil. O sadece kendisi için yazıyor. Üçüncü ve dördüncü kitap, kitaplıkta okunmayı bekliyor. Hızlı bir şekilde onları tüketmek istemiyorum. Karl Ove bağımlılık yapıyor. Okudukça okuyasın geliyor ve onunla birlikte o anları yeniden yaşıyormuş hissi yaratıyor. Bir çok noktada birleşiyorum onunla. 3 çocuğu da olsa, eşi de olsa, kitap yazmak zorunda da olsa, hayatının tamamen tek bir odak noktası olmasını kabullenmiyor. Eğer kitap yazmak için zaman bulamıyor ise Linda dan ayrılmak ona daha cazip geliyor. Hayatını kısıtlamayı değil, özgürlüğü seviyor. Asla lüks peşinde değil. Öyle bir yaşam sunmamış kendisine. Olduğu gibi bir adam Karl Ove... Kitabı önermek için çok şey anlatmak gerek. Çoğu insan Karl Ove ile aynı düşünemez. Hikaye belki değişik gelir ama tam olmaz. Tam olmayınca da o kitap okunmaz. Kitabı ya da kitapları okuyabilmek için; *Farklı bir çok görüşe açık olmak gerekiyor, *Onun fikirlerine katılmamıza gerek yok, yaşamış olduklarınızı, yaşamış oldukları ile önünüze çıkarıyor. Buna hazır olmalısınız, *Hayata olan bakış açınızı sorgulamanıza neden olacaktır. Ona yakın bir düşünce veya yaşam sürüyorsanız, bir yandan da kendi hayatınızın farklı bir versiyonunu okumak gibi gelecektir, *Başkalarının fikirlerinin hiç bir öneminin olmadığını size hikayesi ile anlatıyor, *Bir çok yazar ve kitaptan bahsediyor, Bu detaylar uzar gider.. Tek yapmanız gereken kendiniz olmak.. Yaptıklarımız ya da yapmadıklarımızla yüzleşmemiz kaçınılmaz bir sondur. Hatırlamak istemediğimiz şeyler, beynimizin bir köşesinde hala saklıdır. Kaçamayız. Kabullendikten sonra, hayattan keyif almanın bir çok yolunu bulabiliriz.. Yalnız olmak dünyanın en kötü hissi değildir... Karl Ove der ki; Kalp için hayat basittir: Atabildiği kadar atar, sonra durur. Hayatın en kısa ve anlamlı tanımı sanırım. Yaşadığımız her an, aslında son andır O yüzden A'nı yaşamalıyız.. Nietzsche ne demiştir; Ölümün en güzel yanı, bir daha ölümün olmamasıdır...