Başkan kaybolmuştu. insanlarda tuhaf düşler uyandıran bir boşluk meydana gelmişti. Hocanın aniden ortadan yok olduğu bir sınıftaki çocuklar gibiydiler. Hepsi de birer yetişkin gibi davranmak istediğinden, doğal olarak bağıramıyor, masaların üzerine çıkamıyor, tahtaya saçma sapan şeyler çiziktiremiyorlardı. Normal davranmayı sürdürmek ve dizginleyemedikleri, kendilerine yasak olan, itiraf edemedikleri, aynı zamanda otoritenin gözlerinin önünde çöktüğüne tanık olan her insanın içini kaplayan o muhteşem mutluluğu bastırmak -çok güç de olsa!- gerekliydi.
Sayfa 62 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.