Sade okurken biraz hazmedebilimek gerekiyor sanırım,keskin yanları çok.
Toplum tarafından kabul görmeyi önemsemeyen bir insanın erdemli olmak gibi bir kaygısı olur mu sizce?
Ya da erdem denen şey karakterimizde var mı acaba?
Erdemin neden yapıldığı sorunu keşke Sade'in söylediği kadar böyle basit bir şekilde açıklanabilse; lâkin ki öyle değildir.Vicdani bir niyetle de yapılır iyilikler; o kadar uhrevi biri değilim yalnız bu vicdan meselesi ilahi kaynaklıdır: İçimizde de bir Tanrı vardır, bu vicdandır.
(Dostoyevski'ye nâzire)
“Vicdan,insanın içindeki Tanrı’dır” Victor Hugo’yu anımsattı banada:) Belki de Sade’ın söylediği kadar basittir bu vicdan denen şey.
Vicdan,eğitim ve yetiştirme ile aşılanan bir şeyse toplumun ahlak sistemini oluşturur.Bu durumda vicdani bir niyetle yapılan iyilik söylemi havada kalır.