Tek bir düşünce bir hayatın yerini alabilir mi, insan tüm bir hayatı bir fikir uğruna gözden çıkarabilir mi? Bu fikir ve bu adanmışlık, insana günün birinde hiçbir şey ifade etmez olursa, insan her şeyin yerini almasını beklediği düşünceyi, böyle bir takası ruhunda haklı çıkarmaya yetecek ölçüde içten bir tutkuyla düşünemez olursa, vay haline!