En keskininden bir makas düşünün.. Acılar ve zaman onu ustalıkla bilemiş ve gülüş; o makastaki yağmur, merhamet, acıtmasın duası.. En keskininden o makasla, daha çok keskin anılar düşünün.. Hiç solmayan ve ruhu talan eden karesiyle bir fotoğrafın itinayla ikiye bölünmüşlüğü. ... Kristal gözyaşı taneleri düşüyor gecede, güneş hemen ardında ışığına küskün, güneş olduğu için ışığından vazgeçmemiş ama.. Kristal gözyaşları ismi şair olan, ismi füsun olan, kızının ismini en ölümsüz isimle füsun koyan bir annenin gözlerinden.. Yanaklarımda donuyor zaman, çözülmüyor.. Tebessüm ediyor Didem.. bir zafer kazanmış gibi. Ve ne tuhaf.. onun pınarlarından bir buz kütlesi daha yıldızlarıyla kayıyor… Ustalıkla siliyor, bir çırpıda.. Zamana bırakmayarak.. gerek duymayarak… 13 yaşında bir kadın kahkahasıyla savuruyor anıları Didem Madak. Ve o güldükçe anılar çok daha parlak… ... Işıl düşüyor önce anılardan, Meleklerin ve bir Ablanın kanatlarına dokunarak, bir Annenin.. Sonra mavi kareli gömlekli bir Baba, suretiyle.. Tüm şiddetiyle dokunmak üzereyken yere, avuçlarına alıyor Didem Madak ve görüyorum.. sol cebine itinayla koyuşunu, saklayarak.. Anne kalıyor geriye.. Hiç solmayan bütün bir fotoğraf, Aşk, Hayat.. Kristal gözyaşları çözülüyor zamanda ve şair kahkahalarını tutamıyor, yumuşacık bir güvercin kanadından... Bir Nuh tufanı daha... Gül yaprakları birikiyor suda, bir bir, kıpkırmızı gül yaprakları.. Bir dokunuş, efsunla.. O gül yaprakları ki bütün hâlâ .. Ve dikenlerini anılar makasının keskinlik yurdundan almış... Tek bir gül, Anne kadar... ... Kanıyor 13 yaş elleri Şairin, kanıyor ruh, kıpkırmızı.. Durduramıyorum.. Batırıyor tam kalbine büyük bir şiddetle.. Durduramıyorum!! Durduramıyor hayat... Ölmek isterken, sımsıkı kapattığı gözlerini açıyor bir güvercinin düşünde, Zaman, en beyaz.. Bu duygu.. hatırlıyor, aldığı nefes kadar Dünyadan.. Gözyaşlarını siliyor 13 yaşın, Ve baharını bırakıyor, kalbinden tohumunu koparıp, tam kalbine.. Yaşamalısın diyor, Yaşayacaksın... Şair olarak... " youtube.com/watch?v=rzy2wZS... " Mekanın cennet olsun Güzel İnsan, Güzel Anne Didem Madak... Sen bizlere bir kitap ve ruhunun o acı, keskin tadıyla yazdığın bir şiir bırakmadın ya da bir şair, hâlâ anlayamadığımız.. Sen kabuk kabuk, ismi sayfa olmuş ve ruhumuzdaki yaralara tam uymuş bir yara bıraktın. Hiçbir zaman iyileşmeyecek... Huzurla uyu... Didem Madak ile kıymetlenen bu incelememi, https://1000kitap.com/incikupelikiz 'a ve

Yaren 'e armağan ediyorum... Okuyan gözlerinize ve Yüreğinize sağlık efendim. Sevgiyle...

Grapon KâğıtlarıDidem Madak · Metis Yayıncılık · 201214,1bin okunma

··

134 görüntüleme

Eylem Okur

@siar23 ·

01 Şubat 2019 16:46

Ne tuhaftır bir kalemin yıllar sonra da izini sende yeniden bir kabuk gibi hatrına meydan okuması.. Kabuk.. Anne(siz)lik.. Sizler aşktan ne anlarsınız bayım ( siz ) hiç His(siz),Anne(siz) kaldınız mı ki.. Aradan bir sene geçmesine rağmen Didem deyince aklıma sen yadıma yazdıkların gelir kardeşim .. Ne güzel bir hatırasın ki her daim yazdıklarınla yeniden umutlanırım varlığınla can bulayım her daim.. :)

özlem

@Agustosmevsimi ·

01 Şubat 2019 18:01

Sayfalar çevrilirken kardeşim, bilinmez o sayfaların kabuklardan oluştuğu. Ve kabukların ardında ki derin bir yara. Görünmez. Bir çığlık. Doğar doğar.. Kelime olur.... Ben acılarımın başını evcimen telaşlarla okşadım diyor ya Didem. Bana yeniden söz düşmez. Ve dileğim, umudum.. her kelimem, o rengini asla yitirmeyecek olan gül olsun. Her kelimem özlemine bir yağmur. Şifa... Selamı diyorum sözlerine... Didemin selamı, güzelliğiyle, ayrıca. Eksik olmasın Varlığın kardeşim :) Canım ki Canınla bir her daim. Şifa olsun.. Huzur olsun.. Baharını bulsun, İkliminde. Sonsuz... :)

Geri 1

11 öğeden 11 ile 11 arasındakiler gösteriliyor.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

özlem