Uykusuzluk Ölüm Hali ...
Bir kitabın sayfalarını açmakla başlar gözlerindeki keşif. Baktıkça derinlere bırakır yamadan çevrili kalbini. Her yerinde ayrı bir nakış ayrı bir doku bulunur yüreğinin. Gökyüzü gibi gelir mesela mavi değildir ama denizi anımsatır sana. En aydın köşen olur gizliden gizliye. Bir çayın demi gibi koyulaşır her yudumunda. Zaman zaman gece alır hasretin yerini. Uykusuzluk ölüm hali göz kapakları direnişin sembolü diye slogan atar hırçınlığın mağarasına. Karanlık çevirir etrafını yalnızlık yükselir duvarlardan her bir taş vurur göğsünün hıçkırıkla dolan yerine. Uçurum olur gözlerin sonra, atlamaktan değil de görememekten korkarsın belki de . Esir olursun yaşanmışlığına acılar gebe kalır her güne umudu elinden koparırcasına. Dayanmaksa dikeni kurutmak gibidir bir gülü kitabın arasında. Şimdi bakıyorum da geriye sen değil de senden arta kalan bir kitap ilişir ellerimin arasına ve onca çizili sesler. Bir harf nasıl basit gözükse de sana ben de derin tılsımlar bırakır uykumun arasında kaybolan ruhumda. Neyse cambazlık yapmaya gerek sözlerin arasında. O kadar çok bağlaçlar var ki hayatımda bir beni bağlamadı seni senden koparırcasına...
··
2 görüntüleme
Gözler uçurum olurmuş öyle derdi bir zamanlar defterlerini yakmış kendini şair sanan bir şahıs.. Çok kızmış dizelere, satırlara, virgül ve noktalara o yüzden yakmış deli herif. Sen böyle güzel yazmışsın sanki o da kendi yaktıklarını hatırlamış. Ve teşekkür etmiş sana bu kadar içten dile getirilmiş olduğu için. Yüreğine sağlık Eylem hocam...
Yakılan şiirler etrafta dağıtır küllerini ve aydınlık getirir sevgiden yoksun kalanların ruhuna asıl ben teşekkür ederim Metin hocam senin de gönlüne sağlık her daim ..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.