-“Tamam anlamıştık, ön yargılar mutsuzluktu. Ancak, gerçek yargılarla beraber doğan mutluluk da tatminsizdi. Mutlu olmayı korumak, mutlu olmaktan çok daha zordu. Belki de mesele tüm kazanımlardan kaçıp, deliliğe sığınmaktı. Deliliğin nefesini solumayanlar bilemezdi.”(syf.26)