İstanbul’dan doğuya gidişin hikayesi Son Adım.Alisan (Ali İhsan) çocukluk Çağlar’ından itibaren kaçan ailesinden,akrabalarından,kalabalıklardan ve hepsinden önemlisi kendinden kaçan,kaçarken hayatı ıskalayan,farkında olup olmamak arası yaşayan bir insan.️Kendine kendin dediğin şeye yerleştirmekte zorluk çekiyorsun,oldukça incelmiş hissediyorsun,sanki bütün varlığın dağılacak inçe bir dış deride toplanmış;ya da saydam aşınmış bir kabuk,içi boş bir kavkısın.Ama bunlar bile fazla katı. Aslında yaşlı babaannenin gölgesinde,kendine biçtiği yaşlılık elbisesi içine girmiş genç bir adam.Hiçlik duygusunu çok derinlerde yaşayıp,bir el uzansa çıkarsa onu ordan dedirtiyor.️Bu köhne yerde bir eskimiş olan benim,bir şey önüne katıp sürükleyen bir rüzgar,bir kum fırtınası beni süpürdü,toz toprak içinde kenara attı öyle hissediyorsun,ama ne zaman geldi,nasıl yaptı,hiç farketmedin bile. Alisan bir taraftan sevgiyi elinin tersiyle itmiş gibi görünse de,içinde farklı yaşıyor gibi.Birinin onu sarıp sarmalaması o kabuğunu kırması lazım.Canı çok yanmasın diye son nefesinde babaannesine sarıldığında ilk ve son sarılışımız demişti. Alisan’a o el Kader’den gelir.İsim ne kadar manidar.Kader hiç bilmediği duygular ve şefkatle sarar. ️Kadının ölüsü bir işe yarasın bu gerçekten bir son olsun.Yaşamın şimdiye kadar olan bölümünden bana kalan boş,kuru bir kabuktu.Bu kabuk dağılsın,bir yaranın kabuğu gibi dökülüp gitsin,içinde olan ne varsa ortaya çıksın. Romanın bundan sonra ikinci bölümüne geçiliyor.Yıllarca kaçılan akrabalar ve dünyanın ucu Olan çorak topraklara varan bir yolculuk.Bindag birçok dağın ortasında çorak topraklardan oluşan bir Doğu köyü.Alisan’ın içindeki çoraklıkla,bu topraktaki çoraklığı birbirine çok benzettim.Kitapta iki bölüm birbirinden çok farklı duygu yaşatıyor.İlk bölümdeki güncel yaşamın yanısıra ikinci bölümde kimlik,siyasi ve toplumsal meseleler iç içe geçiyor.Bu da romanın kurgusuyla beraber okuyucunun duygusunuda değiştiriyor,bir nevi ters köşe.Felsefeyle,edebiyatın iç içe geçtiği,ziyadesiyle dil işçiliğinin olduğu,son zamanlar edebiyat dünyasında okuduğum güçlü kalemlerden bir tanesi diyebilirim.Ayhan Geçgin ıskalanacak,gözardı edilecek bir yazar değil. ️Sizin diyorsun “bilmediğiniz bir gerçek var”,sözcükler ağzından zayıf,kuru,sayıklar gibi,fısıltıyla dökülüyor yine de fısıltı odayı dolduruyor,”insan bir hiç değildir” Siz.”diye sürdürüyorsun,”içler acısı bir şeye,bir paçavraya,acı çeken,acıdan başka bir şey bilmeyen bir şeye,küçültülmüş bir şeye,bir zavallıya,bir hiçe çevirmek istiyorsunuz.Ama ne yaparsanız yapın insanı bir hiçe indirgeyemezsiniz.Gerçeği mi istiyorsunuz,işte gerçek;insanın içinde ölümsüz bir şey şey vardır.İnsanın içinde yok edilemez bir şey vardır.”

Son AdımAyhan Geçgin · Metis Yayıncılık · 2011291 okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.