Kemal Tahir'in yazı dilini çok sevdim. Akıcı ve ilgi çeken bir dili var. Okurken araştırmaya ve düşünmeye sevkediyor biraz da. Kitap dönemin yaşanmış olaylarına karşın yaşanması muhtemel olan olayları da düşündürüyor. Türkiye siyaseti ve o dönem içinde bulunulan durum hakkında kafamızda bir fikir oluşturuyor.
Ayrıca kitabın son bölümlerinde kendinden ödün vermeyen Emin Bey'in kendini sorgulayışı ve içine girdiği buhran her insanın öncelikle kendisini sorgulaması gerektiğini hatırlattı bana. Altını çize çize okuduğum bir kitap oldu.
