Vahiy katibine vahyin ışığı vurunca, "Bana da vahiy geliyor." diye sapıtması
Hz. Osman'dan önce bir katip vardı ki, vahiy olunan ayetleri dikkatle yazmaya çalışırdı. Vahyin nûrları o katibe de vurunca, gönlüne bazı hikmetler doğardı. O zavallı kişi, bu yüzden ne oldum delisi oldu da yoldan çıktı.
"Allah nûru ile nûrlanan peygamber ne söylüyorsa, o hakikat, benim gönlüme de doğuyor." demeğe başladı. Onun bu düşüncesinin ışığı, Resûlullah Efendimize aksetti. Allah'ın kahrı da, o katibin canına geldi çattı. Hem katiplikten çıktı, hem dinden. Kin güderek, Resûlullah Efendimizin ve İslam Dininin düşmanı oldu.
3230 • Hz. Mustafa (s.a.v) Efendimiz; "Ey inatçı kâfir, mademki nûr sendendi, neden şimdi nûrsuz kaldın, kapkara kesildin? Eğer ilahî bir nûr kaynağı olmuş olsaydın, senden böyle kapkara su fışkırır mı idi?" diye buyurdu. Şunun bunun yanında adı kötüye çıkmasın diye katip, ağzını açıp bir şey söylemedi. Bu nedenle, için için yanıp yakılıyor, fakat tuhafı şu ki, gururundan tevbe edemiyordu. Ah ediyordu, fakat bu faydasız bir ah idi. Zira kılıç gelmiş başı uçurmuştu.
Hikmetin gönlüne aksedişi, o kötü huylu katibi yoldan çıkardı. Sen de kendini görme, kendinde bir şeyler bulma da, bu görüşün seni doğru yoldan saptırmasın.
Sayfa 209 - ÖtükenKitabı okuyor
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.