Raskolnikov, fakirlik, hastalık, açlık ve borç sebebiyle, üvey annesi, babası ve kardeşlerine bakmak için kötü yola düşmüş Sonia'nın bu fedakarlık ve yüceliği için, içinde bulunduğu duruma karşın hâlâ Tanrıya olan sadakat ve saf bağlılığını gördüğü Sonia'yı ayaklarından öper.
"...Aradan beş dakika geçti. Raskolnikov bir şey söylemeden, Sonia'ya da bakmadan hâlâ bir aşağı bir yukarı dolaşıyordu odanın içinde. Sonunda geldi Sonia'nın yanına. Gözlerinin içi alev alevdi. Sonia'yı iki omzundan tuttu, gözyaşlarıyla ıslanmış yüzüne uzun uzun baktı. Bakışı kupkuru, çakmak çakmak, dokunaklıydı. Dudakları titriyordu... Birden yere diz çöktü, eğildi, Sonia'nın ayaklarını öpmeye başladı. Sonia, karşısındaki bir deliymiş gibi dehşet içinde geri çekildi. Gerçekten de o anda bir deliden farksız görünüyordu. Sonia'nın yüzü sapsarı olmuştu. Yüreğine bir acı saplanmıştı.
"Siz ne yapıyorsunuz? Hem de benim gibi bir kıza! " diye kekeledi.
Hemen ayağa kalktı Raskolnikov. Tuhaf bir sesle:
"Ben senin önünde yere kapanmadım, insanlığın çektiği bütün acıların önünde yere kapandım." dedi."
Sayfa 378 - (İletişim Yayınları eski baskıdan)
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.