Acıyorum insanlara ölesiye,
Birbirinden bunalmış
Kendi kendinden usanmış...
Nasıl darmadağın, yapayalnız
En yakınlar bile.
Bir türlü çözülmüyor düğümler
Gerçekler gelmiyor dile.
Duvarlar var taştan demirden
Perdeler kapalı açılmamacasına...
Ve kapılar... Kapılar paslı kilitleriyle...
Acıyorum insanlara ölesiye.
Sayfa 195 - Timaş Yayınları 1. Baskı
··
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.