"İnsan,hayatının hangi noktasında ve ömrünün kaçıncı basamağında olursa olsun,kendisi ve ailesi için önceden belirlediği herşeyin önemini yitirdiği bir gerçekle yüz yüze kalabiliyordu işte.Bir tokat gibi haykırılan bir cümle,açıklanıveren bir sır,bir perdenin aniden kaldırılmasıyla içeri sızan bir ışık ya da gece gibi çöküveren bir karanlık.Bir sebep düşünün ki;çok sevdiğiniz biriyle gurur duymanız gerektiğini öğretirken,aynı anda kendinizden nefret etmeniz gerektiğini de öğretsin size.Bu iki zıtlığın birleşmesi ne kadar acıydı."
Sayfa 121Kitabı okudu
·
5 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.