"At Çalmaya Gidiyoruz" 2007 yılında New York Times Gazetesinde yayımladığı "yılın en iyi beş edebiyat yapıtı" arasına girmiş bir kitap. Anlatım yumuşacık naifti. Özellikle ilk 70 sf akıcıydı ve oldukça hızlı ilerledi. Sonrasında eylemler biraz fazla detaylı olduğundan daha ağır yol aldı. Trond Amca'nın her hareketinin detayında can çekiştim diyebilirim. Yataktan kalkıp lavobaya gidişi orada kaç dakika kalışı sonra mutfağa gidişi vesaire vesaire. Kurguya gelecek olursam şayet; geçmişle hesaplaşma omurgasına kurulmuş bir hikâye. Yani insan bazen çocukluğunda ya da ilk gençlik yıllarında etkilendiği olayları unutup, aslında unutmak adına ısrar edişi üzerine her reddedişinde şimdiki yaşamını nasıl etkilediğidir. İşte 67 yaşındaki bizim Trond Amca tam olarak bunu yapıyor. İnzivaya çekildiği Norveç ormanında gizemli komşusuyla karşılaşınca on beş yaşında yaşadığı olayları hatırlayarak geçmişiyle yüzleşir. Birlikte at çalmaya gittikleri yakın dostu John'la olan anılarını, John'un yaşadığı acıyı ve yine John'un annesiyle kendi babası arasıdaki yakınlaşmaya şahit olması, sonrasında beraberinde değişen duygu durumu. Bu Johnun annesi ve Trond'un babası arasında olanlar bizim Küçük Emrah'ın acılı hayatını anımsatsa da asla dramatize edilmemesi, olmuş olmak için olmaması, özellikle bir alt mesaj içermemesi, neden Edebiyat Yapıtı almış olduğunu gösteriyor kanaatimce... Üç nokta ile sonlandırıp cümlelerimi bağlayacak olursam; Her kitap farklı iklimlere yol alan bir yolculuktur. Bu seyahatten güzel azıklarla durağa varmak bir kazanımdır. Her daim heybemizi doldurup kazanmak dileği ile..

At Çalmaya GidiyoruzPer Petterson · Metis Yayınevi · 20211,104 okunma

··

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.