Kitaptaki öyküleri okurken hissettiğim şeyleri ifade edebileceğim kelime; trajikomik. Öyküler üzülmeme neden olurken, bir anda olayların tepetaklak oluşu çok güzel bir uyum içerisindeydi. Kitaptaki tüm öyküleri beğendim. İçlerinden favorim ise
Dünyanın Boğulmuş En Güzel Adamı oldu. Diğer öykülere göre daha çok keyif aldım bu öyküyü okurken.
Yedi tane öykünün yer aldığı bu kitapta, kitaba ismini veren İyi Kalpli Eréndira öykülerin içinde en uzun soluklu olanıydı. Okurken ne olacağını merak etmiş ve klasik bir mutlu son olacağını düşünürken yazar yine insanın duygularını tepetaklak edip "Kime göre mutlu son bu?" dedirtecek bir sona bağlamıştı öyküsünü. Karakterlerden Ulises'in öykü içinde harcanıp gittiğini düşünüyorum. Ah be Eréndira!