Herkes başka türlü sevinir. Başka türlü yas tutar ve başka türlü öfkelenir. Herkes sevinç, yas, öfke sözcüklerinin anlamını, hangi duygu ve davranışları içerdiğini, hangilerini dışarıda bıraktığını bilir. Kavramlar ve anlam hakkında herkesin bildiği aşağı yukarı aynıdır. Fakat kavramlar içimize girdikten sonra sözcüklerde durduğu gibi durmaz. Sevinç, sözcük halindeyken ve herkese aitken, bir şeydir. Ve içimize girip bizim olduktan sonra, artık başka bir şeydir. Sevinmenin ne olduğunu bilsek de iş sevinmeye geldiğinde bildiklerimizin hükmü kalmaz. Bilmek, bir şeydir; bildiğimizin başımıza gelmesi başka bir şey.
Herkesin zaafları başkadır. Herkesin yapabileceği ve yapamayacağı şeyler, feda edebilecekleri ve göze alabilecekleri başkadır. Herkesin sahip oldukları ve olamadıklarıyla kurduğu ilişki başkadır. Çünkü kimsenin bencilliği başkasınınkine benzemez.
Ama herkesin canı aynı şekilde yanar.
Kan, herkesin içinde kırmızı akar.
Sayfa 84
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.