Iyi geceler aynı kaderi paylaşan herkese
Çok başarılı bir öğrenci olduğum pek söylenemezdi. Taki lise ikinci sınıfa kadar. Bunda yaşadığım yerin etkisi olduğu kadar hiç şüphesiz üniversite diye bir şeyin varlığından haberdar olmamam da etkiliydi. Lise ikiye kadar dedim çünkü lise ikide bir öğretmen atandı köyümüze önce bizi üniversite diye bir şeyin varlığından haberdar etti sonra da bizi ve ailelerimizi kazana bilecegimize inandırdı. Ama bu o kadar kolay olmadi çünkü biz o zamana kadar üniversite kelimesini cümle içerisinde dahi kullanmamışız.....
2000 de liseyi bitirdik tabi sınavı da kazanamadık. Ama barajı geçtik. Hemde ilk girişimiz de bu olay babamı bir gaza getirdi sormayın. Çünkü barajı geçtiysem zeka geriligim yok demekti. Biraz çaba ile olacaktı. Babam inanmıştı ... 2001 de puan biraz daha yükseldi ama fen edebiyat felan ooo babam beğenmiyor çünkü eğitim fakültesi olmalıymış... oysa sene 1999 babam ve benim üniversiteden haberimiz yok sene 2001 eğitim Fakültesi felan çıtayı yükseltmiş :)) bilgi toplamış ama bildiğimiz toplama. Araştırma söz konusu olamaz temel kaynak duyma..
2002 de sınavdan iyi bir puan aldim ben iletişim okumak istiyorum Gazetecilik. Ama babam hiç unutmam o meşhur sözünü
-- Bak oğlum sırf dayak yemek için onca sene okunur mu.:)) şaka gibi ama değil
-- Öğretmenlik yazıp bitirip köyüne gelip fayda saglaman gerek. Yesil çam repliği gibi ama gerçek. Üslûp aynen bu. Neyse dediğini yaptım öğretmenlik yazdım. Ve geldi
Ama babamin ve de hatta benim de hesaba katmadigimiz bir durum varmış KPSS bundan hiç haberimiz yok. Normal çünkü üniversiteden lise ikide haberi olan biri için KPSS
Dediğim gibi öğretmenlik geldi. Malatya da okuduk okul bitti. Beklentiler yüksek köye faydalı olma mevzu ama ben artık KPSS nin ne olduğunu çok iyi biliyorum hem de her harfini ayrı ayrı ..... peki babamda biliyormu acaba bu düşünceler ile döndük her şeyin başladığı yere yani başa.
Babam bi ismini duymuş ama ciddiyeti tam kavramamış belli
Bir yıl iki yıl üç yıl geçti derken dört yıl tabi bu arada ücretli öğretmenlik yapıyoruz ama eş dost bize biraz garip bakıyor zekâmızdan kuşkulanıyorlar felan.
-- ulan 5 yıl oldu bunlarda atanmadı ha
Yüzümüze değil tabi fısıltı kendi aralarında
Hadi bide olumsuz örneğiz valla onların gözünde çünkü çocukları bizi görüp okumak istemiyorlarmış.....
Beş yılın sonunda ucretliyi de köyü de bıraktık. Olmuyor Adamın okuma yazması yok bizle dalga.tutuyor
Önce dersane de çalıştım il de lan şans ya dersaneler kapandı. Sonra koleje bana uymadı şimdi özel öğretim kurşundayım.
Bunca şeyi gece gece niye yazdım geçen bir haber okudum diyordu ki 540 gün ücretli öğretmenlik yapmışlar devlete ataniyor bi sevindim bi sevindim ki çünkü benim tam 577 günüm var.
--biliyordum bu ücretli hizmetimi bir gün devletin odullendirecegini dedim kendi kendime (adı ücretli ha yarim sigorta yarının yarısı ücret)
Taki aktif ücretli olma şartını okuyana kadar (haber başlığı ile içeriği okuma arası yaklaşık 3 dak ) işte bu kadar sevindim. Ama ben alışığım zaten bünye kaldırıyor çünkü aynı olay dersaneler kapatılırken geldi başıma
Hani bir söz vardı vermeyince mabut neylesin mahmut diye sözü yanlış hatırlıyor olabilirm affola
:))
.
·
32 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Ben atanmış bir öğretmen olarak şanslı gruptayim sanirim.sanirim diyorum çünkü ne şans ne degil biz bilemeyiz.acik kapilar tabiki var.riziktan şüphemiz zaten yok.umdugumuz seyleri elde edemeyebiliriz zaman zaman veya her zaman.aslolan mutlu olabilmek. Hayata tutunacak bir tek daliniz varsa SİZ ŞANSLISINIZ.gerisi teferruat.ama illaki atanmaksa hayaliniz umarim atanırsınız..
Yok gerçekten öyle bir hayal değil. Çünkü mesele rızık ise çok şükür çalışıyorum isim var. Ve dediginiz gibi şanslıyım ama şanslı olmayanlar işte onlar bu yazı biraz onlar içindi aslında
Hocam çok haklısınız benim bu iletiyi yazma amacım tam da sizin anlattığımız durum yoksa.suan benim isim var ve bulunduğum durumdan memnunum ama benim kadar şanslı olmayanların varlığı beni üzdüğü için yazdım. Bunun için de kendi üzerimden örnekledim olayı
Kendi hikayemi okudum sanki :) Bölümler kişiler farklı ama yaşananlar hep aynı. Ha bide çevredekilerin verdiği tepkiler de aynı en ilginci o :))
İsa Hocam ülkemizde pek çok insanın yüzleştiği hüznlü hikayelerden birinin tam içindesiniz siz de. Siz yazınızda babanızdan örnek vermişsiniz. Ben de kendi babamın, yaşadığım her olumsuz olayın ardından bana sık sık kullandığı bir cümleyi paylaşmak isterim; “Nefsine ağır gelen, hakkında hayırlıdır”
Emekleriniz inanın asla boşa çıkmayacaktır. Bakın siz iletişim-gazetecilik okumak istemişsiniz. Ben okudum o bölümü. Üzerinden de 12 yıl geçti. O kadar çok şey yaşadım ki bu meslekte; ben de şimdi öğretmenleri görünce onlara özeniyorum. Neticede hayat hepimizi bir yerde birleştiriyor. Fani dünyada daha fazlasını da beklememek lazım:) Allah işinizi rast getirsin, Sağlıcakla kalın...
Herşeye rağmen gülümsüyoruz ya hayata,işte takdir edilesi gerçek bu. Ama heveslerimiz bu denli kursağımızda kalmayaydi iyiydi!..
Gerçekten de hocam “neyleyim ki?” :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok sağol hocam sanada beni çok uyku tutmuyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.