Allah -herhangi bir aracıya bağlı kalmaksızın- dinimizi, doğrudan onun kelamlarından (Kur’an- Kerim) öğrenerek yaşamayı bize nasip eylesin.
Kurban kesmekten daha mühim olan şey; infakda bulunup akrabaya, düşkünlere ... yardım etmektir.
Mesele, et kesmek veya kan akıtmak değildir. Mesele, gücünüzün yettiğince maddi-manevi infakta bulunmaktır.

Cemaatsiz, Yozlaştırılmamış, Hurafesiz, Rabıtasız, Kavgasız, Barışla kuşanmış... nice mutlu ve huzurlu bayramlara!

(Bayramda fırsat bulup yazamam diye, şimdiden kutlamak isedim.)

Efendiler, süslü atlarıyla geyik avına giderken;
Sadık köleleri, eğersiz(çıplak) atların üzerindeydi,
Asi köleleri ise, çıplak ayakla ve yaya idiler.

Efendiler, kıçının değerinin,
Sadık köleler “karın tokluğu”nun zaruriyetinin,
Asi köleler ise, umutvar bir şekile “hayata tutunma”nın değerinin farkında idiler!

Her üç grup da o an, kutsal mezarlıkların üstünde geziniyorlardı.
Üzerine bastıkları topraklarda “Özgürlüğün ve onurun” değerinin farkında olup savaşan ve öldürülen cesur köleler vardı!

/Mahmut Akıncı/

Suskunluğumun nedeni; senin yarım bıraktığın cümlelerdir!

Kıyımda ne varsa, deniz alıp götürdü.

İlköğretimi, okul derecesi olarak “ilk beşte” bitiren bir öğrenci olarak ortaokula kaydım yapılmıştı.
Orta okulda her derse ayrı öğretmenin girmiş olması beni -az da olsa- derslerden soğuttu. Zira her öğretmen ayrı bir karakterdi ve bu durum beni yoruyordu. Ergen aklımla hem kemdimle hem de öğretmenlerin karakterleri ile cedelleşip durdum. Nihayet -iyi bir derece ile olmasa da- ortaokulu da başarılı bir şekilde bitirmiştim.

Liseye, yani dokuzuncu sınıfa geçince; sıkıcı ve baskıcı bir ortaokul yıllarından sonra liseye yeni bir baslangıç için kolları sıvadım.

Dokuzuncu sınıfın ilk yazılı/sözlü dönemlerindeyik. Anıt Çay Bahcesi'nde sınıftan bir arkadaşımla, tarih dersi çalışıyorduk. Ders çalışırken bir yandan simit yiyoruz, bir yandan da çayımızı duyumluyoruz.
Ben çalışmamı bitirdim, arkadaşım "EZBER" yapmaya devam etti.
Arkadaş, ezberini yaparken solcu olarak bildiğimiz bir ağabeyimiz, bizim masaya yanaştı ve arkadaşıma bizim şiveyle "ula ne oxisan?" diye sordu.
Arkadaşım "Abe ...savaşının kazananlarıni ezberliyem" dedi.
Solcu abi "Ula ehmak! Savaşın kazanani mi olır oxlım? Bu xocalar sızi kandırıp durilar" dedi ve söylene söylene yanımızdan uzaklaştı.

Ertesi gün Tarih Öğretmenimiz bir arkadaşımızı sözlüye kaldırdı ve "...savaşının kazananlarını say, bakalım" dedi.
Ben de konuşmak içün söz istedim öğretmenimden ve "Hocam, savaşta her iki taraf da kaybeder. Neden biz 'savaşın kazananları' diye ezberliyoruz ki?" dedim. Öğretmen "Def ol dışarı, geri zekalı...!" deyince; ne olduğuna anlam veremeyen surat ifademle sınıfı terk ettim.

Bir sonraki dersimiz matematik idi. Öğretmen içeri girdi, yazılı sonuçlarını tek tek okurken -kasıtlı olarak- listenin en sonuna benim yazılı sonuç kağıdımı getirmişti ve “Mahmut, 10 üzerinden 10 aldın ama ben sana 5 veriyorum" dedi.
“Neden?" diye sordum.
“Tarih Öğretmenine sorduğun sorudan dolayı senin geri zekalı olduğunu anladım ve kopya çektiğine kanaat getirdim." dedi.
Asıl geri zekalı o idi, çünkü o sınavda 10 alan tek öğrenci bendim. Kimden çekebilirdim ki?
Bununla kalmadı tahtaya, yanına çağırdı ve beni yaklaşık olarak 10-15 dakika merhametsizce dövdü.
Öğretmenlere olan inancım gittikçe azalıyordu ve öğrenmeye karşı da soğumayabaşlamıştım.

Yaşadıklarım sadece bu mu, sanıyorsunuz?Hayır!
Müzik Öğretmenim ve Edebiyat Öğretmenim Diyarbakır şivesiyle dalga geçerdi ve iğrenç/başarısız bir şive taklidiyle bizi taklit etmeye çalışırlardı, yani bundaki amaç bizi aşağılamaktı.

* Edebiyat Öğretmeni, dışarıdan şehrimize misafir gelen öğrencilere yüksek notlar, bizlere ise hep düşük notlar verir dururdu.

* Biyoloji Öğretmenimiz sürekli raporluydu. Eşi, bürokrattı ve öğretmenimiz kolaylıkla bu uydurma raporları alabiliyordu. O şehir senin bu şehir benim gezer dururdu, kadın.

* Beden Eğitimi Öğretmenimiz -her güzel havada- derslerinde bize futbol ve voleybol topları verirdi. Kendisi de bahçenin bir köşesine çekilir "sigara içerdi!" (Evet, beden eğitimi öğretmeni ve sigara!)
Yağışlı veya soğuk havalarda ise dersliğimizdeydik ve bu derslerde, o yaşımıza rağmen "deve cüce" oynatıp dururdu bize. Ders süresince oynardık bu -sözde- oyunu. Oturup kalkmaktan kaba etimiz acırdı.

* Kimya öğretmeni mülayim bir adamdı. Zira her akşam alkollü içecek içtiği için okula ‘akşamdan kalma’ vaziyettte gelirdi ve yirmi dakika ders anlatıp geriye kalan sürede ise bizi serbest bırakırdı, yani sessizce oturmamızı isterdi bizden.

Ve diğerleri...vesaire

****
Öğretmenlere olan inancım azaldı da azaldı. Bir gün Fizik Öğretmenine "Hocam sizi seviyorum ama diğer öğretmenlerden nefret ediyorum ve onları Allah'a havale ediyorum..." dedim.
Zira "Öğretmenim canım benim, sen bir ana, sen bir baba..." yalandı.
Babalık kısmını Matematikçi'den ziyadesiyle gördüm(dayak kısmını sadece) ama birçok öğretmende, anneliğe ait olan o güzelim merhamet duygusunu ve eğitme aşkını hiç göremedim!

Onlara beddua ediyordum. Keşke bedduam tutmasaydı. Zira bitir yıl sonra;
* Müzik öğretmenim göğüs kanseri oldu. Dört Diyarbakırlı Arkadaş, onun evinin penceresinin önüne kadar (zemin katta oturuyordu) 'geçmiş olsun'a gittik.
Öğretmenim "Mahmut hakkını helal et" dedi. Ben de onun bizi taklit ettiği gibi, yani başarısız ve iğrenç bir şive ile "etmiyem!" dedim ve oradan çekip gittim.
(Sosyal platformlarda buna benzer aşağılamalara -sözde komik videolara- denk gelmişsinizdir. Hala insan olamamanın verdiği bir şey olsa gerek!)

* Vatansever Edebiyat öğretmeninin(!) eşi zimmetine Devlet’in(halkın) parasını geçirmesi nedeniyle açığa alınmıştı ve öğretmenimiz de daha Doğu'ya sürüldü. Ceza o öğretmene miydi, yoksa daha doğuda olanlara mıydı? Bu tartışılır!
(Doğu illerinin sürgün yeri oluşu da ayrı bir ülke ayıbı!)

* Biyoloji Öğretmeni başka bir şehire "öğretMEyen" olarak atandı, biz de okulca ondan kurtulduk. Orada da raporlar alarak okula gitmediğine eminim!

* Matematik öğretmeninin arabasının kaporta ve tekerlekleri her ne hikmetse hergün patlatılıyordu ve bir gün arabasını zararına satmak zorunda kaldı.
Aynı haftalar da matemetik öğretmeni, okulda hızını alamayıp dışarıda da -karşısındaki öğrenciymiş gibi- oturduğu kahvehanede, genç yaşlardaki birkaç kişiye de bize davrandığı gibi kaba davranmış. O gençlerden fena halde dayak yemişti o gün. Ve o günden sonra biz öğrencilere karşı çok kibar biri oluverdi. Zira öğretmenimiz, yediği dayaklar yüzünden okuldaki bazı fırsatçı öğrenciler tarafından rezil rüsva edilip ve alay konusu haline getirilmişti. Öğretmen bize bu durumun bir umut olduğunu fark etti " O da dayak yiyebiliyormuş!" ve öğretmenimiz duruldu da duruldu.
(Ne kadar ayıp bir şey; dişünsenize! “Dayak atma ve öğretmen” “Dayak yeme ve öğretmen” kavramlarının yanyana gelmiş olması. Ve ne kadar da hazin bir durum!)

.....'vesaire' deyip diğer öğretmenleri anlatarak sizi daha fazla sıkmamış olayım.

***
* Okullardan/ülke eğitiminden nefret eden ve amaçsız genç bir nesil mezun ettiler.
Eğitime “Anasının yavrusu” olarak başlayan gençler, bu kutsal toprakların pısırık gençleri olarak mezun oluyordu.

Okul bitti ve bir dershaneye yazıldım.
Ezberci bir sistemde yetiştirilmemiştim, çünkü o yediğim dayaktan sonra sınıfıma, derse girdiğim yoktu. Derslere girdiğimde de dersi dinlediğim yoktu! Okul zamanımın yarısı, folklor, tiyatro, koro ve futbol ekiplerinde bulunmam nedeniyle hep etkinliklerde geçti zaten. Bu yüzden dershanede anlatılan herşeyi çok iyi öğrenebilmiştim ya da çok iyi ezberletebilmişlerdi, bilmiyorum?
Okulu sondan ikinci olarak bitirdim ama sınavda bölge derecesi yapmıştım.

Bazen kendimle dalga geçip “İyi ki; Matematik Öğretmeni beni dövmüş, yoksa ben de o ezberci sistemin, hiçbir şey öğrenemeyen bir malzemesi olacaktım” diyorum.

Sadece ben mi "gerçek hayat bilgisini", tarihi, coğrafyayı, felsefeyi...dışarıda (Ailemizden, sokaktan, dershaneden, arkadaş çevresinden) öğrendim sanıyorsunuz?
Hayır, o dönemde birçoğumuz bu yollarla öğrendik.

* Eğitimdeki tek suçlu öğretmenler mi sanıyorsunuz?
Hayır, eğitim sistemi çürük ve sistemin içi boştu.
* Ailelerimiz de ”Eti senin, kemiği benim" diyerek çocuklarını okullara yollarken "Beyin, akıl, edep... de benim" deselerdi bize bunları yapabilirler miydi? Ailelerimiz de suçluydu!

***
Şu an herşey yoluna girdi mi sanıyorsunuz? Hayır, bildiğiniz gibi; Eğitim sistemimiz, eskisine oranla daha çürük ve içi hala boş.

Şimdilerde;
Aileler, bizi eğitim kurumlarına teslim ederken "Eti sizin, kemiği ise bir sosyal ve kültürel mesajı olmayan dizilerin ve onların sapkın idollerinin..." dercesine çocuklarını belirsizliklere terk ediyorlar.
Henüz kreş seviyesindeki (3 ve daha büyük yaşlarda) çocuklarını, yuvalarından atıyorlar/atıyoruz.

Baba ocağı, fakir ve yangın yeri. Ana kuçağı soğuk ve merhametsiz.

Sistem, her daim hastalıklı ve hantal.

Çürük ve boş sistemde büyüyen/yetişen biz ebeveynler bu cahilliğimiz ve kültürel boşluğumuzla daha kötü ve acımasız bir sisteme yavrularımızı emanet ediyoruz.
Pardon, BAŞIMIZDAN DEF EDİYORUZ!

Geleceğe ilişkin umudumuz var mı? Var!
Zira Allah'tan umut kesilmez.

SAYGILAR...

İyi geceler

(Yine kendi sesimden/düet)
https://youtu.be/w1_yJTIIK8U

"Seni seviyorum. Yanlış anlama : çok fazlanı değil, sen eksiğini."

Şimdi o böylesine güzel anlatırken aşkı, umudu, hayatı, yalnızlığı, hasreti..
Bir de ondan dinlemek gerekmez mi?

Onlarca farklı pencereden bakacağız belki ama çok güzel şeyler göreceğimize eminim.

Bırakalım kendimizi onun kelimelerine, sitem etsin arada ;
"Hani nerede, bu kaçıncı bahar?" desin.
"Nene aşık olmuştum, bilmem ki!" desin.

Sayısız duyguyu bir de onun renginden keşfedip, karanlığına dalalım yavaştan, olmaz mı?

"Çin Seddi patır patır devriliyor üstüme!" desin çaresizliğin dibe vurduğu yerde.
Sonra silkinip, doğrulup, her şeye rağmen ;"Fakat ümit işte. Ümit olmasa. Çoktaaan..." deyişini okuyalım hep birlikte.

Bilge Karasu 'nun da söylediği gibi ; "O zor değil, siz anlamıyorsunuz."

Pes etmeden, sabırla, hissederek okunduğunda hepimize çok şeyler katacağına eminim.

Belki de ; "Şaka bir yana, yakıştık birbirimize." diyeceğiz etkinliğin sonunda.
Belli mi olur. ;))


Şuraya yazarımızın kitaplarını da ekleyelim.
Kapan
Bay Muannit Sahtegi'nin Notları
Dost Yaşamasız
Siyah - Beyaz
Buzul Çağının Virüsü
Havva
Mızıkalı Yürüyüş - Kara Tren
Manzumeler
Dost
İhlamur Ağacı / İpin Ucu
Canım Tavşancığım
Kurmacasız Bir Yaşam
Kara Tren
Bir Tuhaf Yalvaç



Etkinlik için 1 Eylül tarihinde başlamanın uygun olduğunu düşündük. Katılımlarınızı bekliyoruz. :)

KATILIMCILAR
1-Liliyar
2-İbrahim (Sisifos)
3-Cem Єren
4-Sezen B.
5-Freedom...
5-aslixan
6-Büş
7-Hakan Arık
8-Hakan
9-Hiç Yok
10-Erhan
11-Hatciş
12-Necip G.
13-Nesrin Ay
14-Nausicaä
15-inci
16-Taluy Kan
17-Beyza
18-Hüsne
19-Tuğba Dk
20-Fırat Mişe (Cyrano)
21-Mustafa Diyar
22-Esklar
23-Leyl_im
24-Samimiyetarayanlardanım!!!
25-Li-3
26-Müjgan
27 - Doktor C.
28-Cebe Noyan
29-Tuğçe
30-Nephren Ka
31-D (B) D
32-Sinan
33-CEYLAN
34-İclâl.
35-nneslihann
36-Mustafa A.
37-Hayriye Ç.
38 - Nur Cevher
39-Mavi mürekkep
40-İnci İnci
41-Ç
42-Ebru Ince
43-Gogol'un Paltosu
44-...Sibel...
45-Kaan Soner
46-https://1000kitap.com/germinall
47-https://1000kitap.com/lahavlevela
48-Veni Vidi Vici
49-Esra D.
50-Tayfun
51-Muallim
52-Turhan Yıldırım
53-Aleyna Özaslan
54-Mazlum Kaplan
55-Emin K.
56-Mehmet Ali Aydemir
57-Levent Varol
58-Metin Özdemir
59-Deniz
60-DUA
61-Necmettin AYDIN
62-MAHMUT AKINCI
63-Susmuş
64-feylesof:
65-İSA TOPTAŞ
66-Ramazan Ekin
67-Yavuz Selim SEFEROĞLU
68-CNK
69-Lokman Furan
70-Lottchen
71-selen paşmakçıoğlu
72-Mehmet Kılıç
73-°° Vaveyla °°
74-https://1000kitap.com/SenoritaRosa
75-OKUNMUŞ KÜTÜPHANE
76-Pınar Yiğitcan
77-https://1000kitap.com/ayselkara
78-Furkan Düzenli
79-Sarya
80-Tolga
81-d e r k e n â r . . .
82-Sefer
83-Elif
84-Roland Deschain
85-Fox Mulder
86-Nurten kadaş
87-Kajin
88-Burcu
89-Semina
90-Kenan
91-DPWW
92-Belkıs Aslan
93-gökçe c.
94-Nilüfer
95-Rogojin
96-Melek Atina
97-~Meral~
98-Hilal
99-Menekşe
100 - Murat Ç
101-Elif KY.
102-Kadimce
103-Zeynep
104-Arteria circumflexa
105-Bayan marjinâl
106-G.ü.l.ş.e.n
107-Büşra A.
108-Dilek Obut
109-Şeyda Yılmaz
110-Bayanvirgül
111-Melek Atina
112-Morhinnap
113-Esra
114-Songülnd
115-Gökçen Kız
116-Özlemnd
117-Hatice
118-Kitapkurdu
119-Ceylan YILMAZ
120-gökşen
121-Arzunalbant
122-Zeynep
123-Mehmet Y.
124-Ekmek Arası (Tns)
125-Yunus Emre
126-özlem
127-Fatma
128-—kevsa—
129-https://1000kitap.com/Aretha
130-Esther. Sema
131-Veysel Yılmaz
132-Semih
133-levent öncel
336-Turkish Air Force Academy
134-Deniz Demirsoy
135-Muhammed Aktaş
136-Semih
137-Seçilmiş
138-Gül
139-Ali KARAYAZI
140-Kalu Bela
141-Neslihan T.

666-Tuco Herrera

Sahte insanlar, sahtekar manavlar gibidir.
İyileri öne/üste, kötüleri/çürükleri arkaya/alta atarlar.
Ve biz onların derinlerine indikçe kötülükleri/çürükleri fark etmeye başlarız. Sonrası ise; hayal kırıklığı...

Yeniden başlamak “yine başlamak” olmamalı.
İşte biz bunu beceremiyoruz. Huylu huyundan vazgeçmiyor!

https://youtu.be/xXWts4MejAw

Ben onun üzerine titredikçe
O, ona titreyen kalbimin ritmine uyak uydurmak yerine
Kalbimi kırmayı deniyordu.

Ne güzel bir kadındır Suzi.
Sözlerinin bile gamzeleri var,
Ne güzel gülümsüyor sözcükleri...

/Bulut Suyu/ Mahmut Akıncı

Ahlaken(ahlakına) güvendiklerimizin ilmine de güvenme zorunluluğumuz yoktur.

m.a.

Suyun azizliği,
Selin yıkımı vardır.

Sele kapılmış -yıkılmış- gidiyorken suyun azizliği mi kalır akıllarda, gönüllerde...?

Zordayken, dardayken, incinmişken, kırıkken, kırdırılmışken, anlatamıyorken, anlşılamıyorken...olmuyor, o şeyin azizliği gelmiyor aklına, gönlüne!

OLMUYOR, NE YAPSAM OLMUYOR!
https://youtu.be/JETtJ-5vfKw

Özgür değilim.
Sen yokken tüm beyaz güvercinler kanatsız oluveriyor.

https://youtu.be/EtLVXBqfqBY