" Anlıyorum ben bu zavallı kızı. İnsanlar yerine birtakım gri lekelerin, hayaletlerin dolaştığı, yalnızca bayağı sözlerin işitildiği, yemekten, içmekten, uyumaktan başka bir şeyin bilinmediği bir ortamda umutsuz bir can sıkıntısı içinde zavallı ... Ötekilere benzemeyen yakışıklı, ilginç, çekici doktor geliyor arada bir, bu karanlık ortamda bir ay gibi doğuyor .. . Böyle birinin çekiciliğine kapılmak, kendinden geçmek .. . Ben bile biraz etkilendim ondan sanki. Evet, o burada yokken benim de canım sıkılıyor, onu düşündüğümde, gülümsüyorum bile ... Şu Vanya dayı damarlarımda denizkızı kanı dalaştığını söylüyor. "Hayatınızda bir kez olsun özgür bırakın duygularınızı ... " Nedir? Belki de öyle yapmak gerekir ... Özgür bir kuş gibi uzaklara kaçmak sizden, o uykulu yüzlerinizden, konuşmalarınızdan ... Yeryüzünde varlığınızı unutmak ... Ama korkağın tekiyim ben, yüreksizim ... Vicdanım sızlıyor ... lşte, o ... her gün geliyor buraya, niçin geldiğini de biliyorum ... Suçlu hissediyorum kendimi. Sonyanın ayaklarına kapanmaya, ondan özür dilemeye, ağlamaya hazırım..."
Sayfa 58 - undefined
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.