1000k Okurlarından sevgili Özgürlük'ün alıntıları ve incelemesinden sonra kitabı okumaya karar vermiştim.Böylesine güzel bir kitabı okumama vesile olduğu için kendisine teşekkür ediyorum.
"-Komutanım,burada bir tek ben rütbesiz askerim! Bu böyle olmuyor! Bu orduyu kurduğumuzdan beri,çevremdeki herkes subaylığa terfi etti. Bir ben,bir ben rütbesiz asker kaldım...Herkes bana emir veriyor...ve,ve her şeyi benim yapmam gerekiyor...ve...ve..."
Nemecsek, bu cümleleri kurup ağlamaya başladığında keşke arkadaşlarından biri çıkıp terfi etmesini önerseydi dedim, yada sadece o asker olmasaydı...Sarı saçlı,küçük suratlı,kocaman mavi gözlü Nemescek, kendisi küçük ama yüreği kocaman,merhamet duygusuyla dolu Nemescek, o kadar işledin ki yüreğime başın ne zaman belaya girse ne olur ona bir şey olmasın dedim...En son Uçurtma Avcısında ki Hasan için böylesine üzülmüştüm.
Kitap bir grup çocuğun arsalarını korumalarını anlatırken okuyucuya da çokça ders veriyor...