#ekimgelince
Bu şehir sensiz kaldı benim gibi gelsen diyorum artık zaman geçmek bilmiyor İstanbul’da martılar sanki seni çağırıyor bütün yollar sana çıkıyor.
Zamanın geçmek bilmediği şu saatler yüzünde bir notaya dönüşüyor adeta içindeki kopan fırtınaların bir tebessümü beliriyor gamzelerinde… Saçının her teli sonbahar kokuyor. Kirpiklerine kar yağıyor. Görüyorum seni bir yığın ışık misali beliriyorsun karşımda ellerin bir tül misali uzaklaşıyor ellerimden yüzün yerlere dökülmüş soluk soluğasın hangi aşktan çıktın böyle? Diye bir soru tıslıyor dudaklarım sen cevap vermiyorsun hep yaptığın şey şaşılmamalı.
Belki de elime aldığım yaprak ve kalem seni anlatmak içindir… Ama şunu unutma ki bana bunları yazdıran sen değilsin senin aşkın… Sensizliği nasıl dökerim boş ve çelimsiz sayfalara… Her gördüğüm insan bana seni hatırlatıyor… Yüzündeki çizgiler veyahut gamzeler… Yüzünde kayboluyorum bazen… Gözlerin bir ekim misali yalnız ve ruhsuz bakıyor gözlerime… Artık vazgeç diyor kalbim vazgeç...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.