Memleketin asıl sahipleri. Köylerimiz, köylülerimiz. Yoksul, aç, ayaklarında çarık bile olmayan nice insanlar. Sabunu, aynayı, şehriye çorbasını bilmeyen ; uzun değil günümüzden yetmiş, seksen yıl öncesi. Osman Şahin bu eserinde kendi çocukluğunu anlatıyor bizlere. Çocukluğunu anlatırken de memleketin içler acısı halini görmemizi sağlıyor.Köylünün hali yazarın deyimiyle hititlerden farksızdır. Herkes için olumlu işleyen zaman kavramı Anadolu için geçersizdir. Hala bilemeyiz kara sabandan başka bir icat. Yoktur tenimize sürecek külden başka bir varlığımız. Kamyonlarımız yoktur, olsa bile geçeceği bir yol yoktur. Okuma yazma bilmez köylümüz. Buna rağmen köylümüz bilir Dedem Korkut’u, Hz. Ali’yi. Bu kadar yüksek bir kültürün çocuklarıyız aslında der yazar. Kültürümüz topraktır bizim.
Çok kısa bir sürede bitirdiğim kitabı herkese tavsiye ederim.
