Bundan önce ödevim için Hemingway'in Çanlar Kimin Çalıyor kitabını okumuş daha doğrusu okumayı denemiş ve dayanamayıp yarısında bırakmıştım. Daha sonrasında ise kitap hakkındaki yorumları okurken herkesin çok övdüğünü hatta bazılarının yazarın en iyi kitabı dediğini görünce de en iyisi bu ise diğer kitapları kim bilir nasıldır deyip yazardan soğumuştum. Ancak bu kitap yazar hakkındaki olumsuz görüşümü değiştirmemi sağlayan gerçek bir başyapıttı. Kitap kısa hikayelerden oluşuyor. Hani bir etkinlik düzenlenir ve ertesi sene aynı etkinliğin tanıtımı yapılırken size etkinlik hakkında genel bir izlenim edinmeniz için "Bunlar da etkinliğimizden kareler" diyerek birkaç resim gösterilir ya Kitaptaki hikayeler aynı bu şekilde hayattan kareler. Çoğu kitapta olduğu gibi bu hikaye bunu övüyor ya da bunları eleştiriyor diyemiyorsunuz veya kitaptan belli bir kısmı alıntılayamıyorsunuz. Kitaptaki tüm cümleler olabildiğince sade ve hikayeler bir bütün olarak tatlı bir his uyandırıyorlar. Bazen yatağınıza uzanmış boş boş tavana baktığınızda ya da hiçbir şey düşünmeden öylecesine etrafı seyrettiğiniz zamanlarda bir anda sebepsizce mutlu olursunuz, bir huzur hissedersiniz ya işte öyle bir tatlılık. Yazarın kitabı diyaloglar ve monologlar ağırlıklı olacak şekilde yazması da kendinizi kitaba kaptırmanızı kolaylaştırıyor. Anlayacağınız insana huzur veren bir kitap. Herkese de tavsiye ediyorum.

Kilimanjaro'nun KarlarıErnest Hemingway · Bilgi Yayınevi · 20181,066 okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sedanaz