Korkunç bir ürperti ile okumamış olmayı dilerdim.Bana ne kadar cesaretsiz ve boş bir yaşam sürdüğümü anlatmakla kalmadı pişmanlıktan kıvranmama neden oldu. Neden? Neden bu zamana kadar cesaret edip sürüden ayrılmadım? Neden farklı olmak varken aynı olmaya devam ettim. Neden gökyüzünde süzülen bir martı değil de miskin miskin yem arayan bir martı olarak kaldım.
Martı muhteşem derecede ürpertici bir kitap. Korkunç mu?Kesinlikle hayır. Ama içinize öyle pişmanlıklar bırakıyor ki korku kitabı olsa daha az ürperirsiniz.
Zaten pişmanlık da en büyük ürpertilerden değil midir?
