Yûsuf-ı Bîçâreyi Kardeşlerinin Çâha Attığıdır...
Sabah olup da neş'eli bir kalabalık, Yûsuf ortalarında. Uzaklaşırlarken Yâkub'un Neş'eler Evi olarak bilinen ve zeytin ağaçlarıyla çevrili evinden. An-be-an. Neş'eli bir kalabalık, ama örtülemeyen bir zorlama, sanki geçerli olan esasında kurşun gibi ağır bir suskunluk da, neş'eli görünmesi gerektiğini bilen bir kalabalık. Gerçekte tek neş'eli olan Yûsuf. Uzaklaşırlarken.
Yâkub kötü bir sezgiyle baktı arkalarından. Kalbim, dedi, çıkacak sanki yerinden. Ey kalbimin şâhı oğul, açıp baksam kanıyordur mutlakâ, ey benim kalbim oğul. Döner gelir misin bilmem bir daha bana?
Gerçekte biri neş'eli, geri kalan her biri neş'eli gibi görünen ama neş'eli olmayan bir kalabalık, günlük ve sandal ağaçlarının, Lübnan Sedirleri'nin arkasında kaybolduktan sonra. Yûsuf gömleğinin düğmelerini çözdü, sandaletlerini ayaklarından fırlatıp attı. Çimenlerin üzerinde koşup oynamaya başladı. Bir ara sırt üstü uzanıp sevinçle, başının üzerinden geçip giden bulutların şekillerinden anlamlar çıkarmaya çalıştı.
Bakın, diye seslendi ağabeylerine gülümseyerek, şu bir mavi çiçek, bir peygamber çiçeği, sizce de öyle değil mi? Ağabeylerinden biri, hayır, diye cevap verdi, o ayakları ters bir cüce, üstelik kör.
Yûsuf'un gülümsemesi azaldı. Bakın, diye devâm etti. Tam şu yanındaki, bir gelin kelebeği, öyle mi?
Hâyır, dedi bir diğer ağabeyi. o gördüğün topal bir dev, elinde de can alıcı bir mızrak var.
Yûsuf'un gülümsemesi dondu dudaklarının ucunda. Peki, dedi, şu, yavrusunu ısıtan bir beyaz güvercine benzemiyor mu?
En büyükleri, hayır, diye cevapladı, o daha ziyâde karanlıkları mesken edinmiş kapkara bir yarasa. İçi ürperdi Yûsuf'un, sanki yatmaktan utandı, üşüdü ve toparlandı. Sandaletlerini geçirdi ayaklarına, gömleğinin düğmelerini ilikledi.
Sayfa 37 - kalbin üzerinde titreyen hüzün... / Timaş Yayınları I 637 Aşk Klasikleri Dizisi I 1 / 41. Baskı Nisan 2012, İstanbulKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.