Beni tanımayan insanlarla konuşmaktan nefret ediyorum çünkü beni ilk gördüklerinde sıradan bir çocuğa benzetiyorlar. İki göz. İki kol. İki bacak. Asker traşlı saçlar. Özel bir şey yok. Ama ağzımı açtığımda başka bir şeye dönüşüyorum. Çoğu kişi sorunumu anlamak için zaman harcamıyor ve büyük bir ihtimalle hemen kaçık olduğuma karar veriyor. Bir an önce benden kurtulmak istiyorlar.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.