"Bilirim ne çok düşün var..." Sesi kulağımın hemen üstünden fısıltıyla karışık süzülmüştü ruhuma, "Yıldız döşeli saçların var..." Nefesi saçlarımın arasında gezinirken sesinin ne kadar güzel olduğunu düşünüyordum, nefes alış verişlerim düzene girdi ve gözlerimi yumup ona odaklandım. "Bu gecenin ninnisi... Uyu ninni uyu ninni... Ninnilerin benim olsun, uykularım senin olsun... Uyu ninni uyu ninni..."
Sonra sustu ve saçlarımda nefesi takılıyken öpüverdi saçlarımdan. Biraz daha girdi aklıma, çocukken hiç dinleyemediğim ninnileri kulaklarıma sıra sıra küpe yapmış ve her bir küpeye düşlerden inciler aşmıştı.
Ah be Ali... Sesindeki babalıktan, gözlerinde gördüğüm o adamdan ve en çok da kırmak istediğim yüreğinden, özür dilerim...
Sayfa 386 - Epsilon Yayınevi
··
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.