Bu sitede alıntıdan çok inceleme okurum. Ve gördüğüm kadarıyla birçok kişi kitabı okuduktan sonra kendi hayatındaki kesitleri de incelemeye dahil ediyor. Rahatsız oluyor muyum? Tabii ki de hayır. Ki bizi en çok etkileyen kitaplar, bize en yakın olan kitaplardır. En sevmediğim şeylerden biri de bir insanın kendi hayatındaki acıklı şeyleri anlatması...Kâh ben de anlatırım sonra da kendime küfrederim. İnsan derdini insana anlatır mı? Salaklık, ahmaklık...Dünyada acı denen şey olmasaydı, inan ki hiçbir eser yazılmazdı. Bizi güldüren eserler bile acı sayesinde yazılıyor. "Tekmil duyguların kaynağı acıdır," dedim bir aralar lakin kimse pek kulak asmadı lakin bir gün biri beni anlayacak. Neyse, nerede kalmıştık. Anlamayacaksın, yazacaksın. Öldükten sonra biri seni okuyup, duygulanacak ondan sonra o da kaç kelam edecek. Bu kadar başka da bir şey yok!
Başıma birçok şey geldi ama ben çoğu zaman komik şeyleri anlatırım.
İntihar mı? Evet, denedim ama yemedi. Hadi ayağım kaydı düştüm ya ölmezsem kim bakacak bana?
Bu çağda herkes filozof! Gelen giden akıl veriyor. Ulan önce bir kendi götünü ört ondan sonra gel, "senin götün dışarda," de.
Çevremde pek insan yok, tek tük insanlar...Bir ara tekmil insanları öldürmek istedim ama sonra vazgeçtim. Dünyayı yok etmek istedim ama baktım ki dünyada çocuklar da yaşıyor. İnsanları da öldürdüm, dünyayı da yok ettim ama hiçbir çocuğun kılına zarar gelmedi.
Sen bir de benim babamı gör. Hayatımı sikti ama pek umurumda değil. Matematiği hiç yok ama söz konusu para olunca çok iyi hesap yapıyor. Pardon! Buraya yazmayacaktım. Kusura bakma.