ÖTEKİ BEN
Ben sustum, İnsanlar konuştu. Başımın etini yediler ve ben hep sustum. İnsanlar saçmaladılar çoğu zaman, olur öyle dedim geçtim. İnsanlar kalp kırdılar çoğu zaman, alttan aldım. Ben hep alttan aldım, her defasında olur öyle dedim. Hiç bir zaman kimseye bir şey söylemedim, kimseyi kırmak, incitmek istemedim. İçtim hep, durmadan içtim, sürekli doldurdum kadehimi. İçtiğim her bira kıramadıklarıma kaldırdığım kadehlere doluyordu aslında. Ben bira içiyorum sanıyordum lakin kin içiyormuşum aslında. Öfkem içimdeki şeytanın ruhu oluyormuş yavaş yavaş. Ben sustukça büyüyormuş içimdeki şeytan, fark edemedim.
O son kadehimi kaldırdım buruşturulup atılan gecelerden birinde. Bittiğinde ben artık eski ben değildim. Bunu o gece eve dönerken anlamıştım. İlk kez ellerim kanlar içinde eve girmiştim. Bana ait değildi, hatırladığım tek şey bu. O gün sabah yatağımda uyanan kişi ben değildim ve hiçbir zaman ben olamadım.
İstediğim tek şey biraz anlayış. Bırakın artık bu "sadece ben" havalarını. Bulunduğunuz yer ne başımın üstü nede gönlümün tahtı. Bulunduğunuz yer sizi her an ayaklarımın altına alabileceğim bir köstebek yuvası.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.