"Yukarıda yıldızlar vardı ama ben sadece onlara uzanan sonsuz karanlığı görebiliyordum."
.
Leigh Bardugo´nun ilk önce Kargalar Meclisi serisini okumuş ve kelimenin tam anlamıyla hayran kalmıştım. Kargalar Meclisi´nden sonra ne yazarsa yazsın beni içine çekemeyeceğinden şüpheliydim sonuçta Kaz Brekker ve ekibi... Ama yanıldığımı büyük bir mutlulukla kabul ediyorum. Kargalar Meclisi her zaman kalbimde olacak ve hayranlığım devam edecek olmasına rağmen bu kitabın da hakkını vermeliyim. Çünkü kitap cidden büyüleyiciydi! Yazarın zaten sade ve akıcı kalemine bir tek söz daha söyleyemiyorum. Grisha Dünyasını yakından tanımak çok heyecan vericiydi. Olaylar, mekanlar, karakterler hepsi mi harika olur! Leigh Bardugo içine girmekte hiç zorlanmadığınız ama dışarıya çıkmanın tek boynuzlu at görmek kadar zor olduğu bir fantastik dünya inşa etmiş. Hala bu efsanevi dünya ile tanışmadıysanız en yakın zamanda bu kitabı okumanızı tavsiye ederim. Sizi büyük bir maceraya sürükleyeceğinden emin olabilirsiniz! Kesinlikle neden bu serinin bu kadar fanı var anlıyorum ve serinin devamını okumak için can atıyorum!
.
(SPOİLER) İlk önce en sevmediğim egoist, Ravka´nın iyiğini düşündüğünü söyleyen ama aslen herkesin onun önünde eğilmesini, ona itaat etmesini isteyen ve insanları çıkarları doğrultusunda kullanmayı kendine hak gören Karanlıklar Efendisi ile başlayalım. Sanırım içimdeki ona karşı duyduğum bütün kini kustum jfbjdfhb Kitabın başlarında burnu büyük tavırlarının geldiği soy ile ilgili olduğunu, belki güvenilebilir bir karakter olabileceğini düşünüyordum ama kitabın yarısında kendime aptaaal diye bağırmak istedim. Ben de Karanlıklar Efendisi´nin iyi olabileceğini düşünmüşken benimle aynı tuzağa düşen Alina´ya bir şey diyemem o yüzden. Alina demişken bu kızı cidden çok sevdim! Kendimden bir parça da olsa bulabildiğim karakterleri sanırım daha da seviyorum. Alina´nın hayatı boyunca aynalardan kaçarak yaşaması büyük ölçüde bana benziyor gurur duyulacak bir özellik değil ama *omuz silken emoji* Kitap boyunca onun gelişimini ve duygusal dalgalanmalarını kontrol altına almaya çalışmasını okumak hoşuma gitti. Malyen´den ayrılamamak için küçükken kendi gücünü iç güdüsel olarak bastırması o kadar cesurca ve bana göre güçlü bir haraketti ki bu kıza o an kanım tamamıyla ısındı. Malyen ile yolları ayrılınca onu özlemeye devam etmesi, kendini sadece onun yanında evinde hissediyor olması, onun için endişelenmesi çok etkileyici ve duygulandırıcıydı. Yazar Malyen ve Alina´nın arasındaki bağı çok güzel bir şekilde işlemiş. Alina ile Karanlıklar Efendisi arasında geçenleri Alina´nın kendine Malyen´i unuttuğunu kanıtlamak için gerçekleştiğini düşünüyorum. Karanlıklar Efendisi´nin de zaten birisini sevebileceğini ve Alina´nın da ona Malyen´e baktığı gibi baktığını ya da bakabileceğini düşünmüyorum. Sırada Malyen vaaar. Bu karakteri de çook sevdim! Zaten kitap boyunca da Malyen´i Alina´sız, Alina´yı da Malyen´siz düşünemedim. İkisi gözümde bir bütün olmuştu. Birbirlerinden uzak geçirdikleri her anda onlar kadar ben de üzüldüm. Malyen´in Alina için geri dönmesi, onu kaybettiğinde kendisi için değerini fark etmesi, onu her an özlemesi, Alina´yı Karanlıklar Efendisi ile görünce yaşadığı üzüntü ve karakter ile ilgili en ufak detay bile o kadar güzeldi ki... Aslında Alina ve Malyen´in sarayda eninde sonunda karşılaşacaklarını, Alina kaçtığında Malyen´in iz sürme yeteneği ile onu bulacağını, geyiğin canını bağışladığı için aslında geyiğin sadakatinin Alina´ya ait olduğunu tahmin etmiştim ama Karanlık Diyarı oluşturanın Karanlıklar Efendisi ta kendisi olduğunu (aslında ad benzerliği de varmış jhgehfdf) ve Karanlıklar Efendisinin annesini asla tahmin edemedim kitap bu yönü ile oldukça şaşırtıcı idi.
