Yaşlılık günleri, neşe ehlini mahzunluğa sürükler, insanın belini büküp hayatla vedalaştırır. Gönülde heves ve arzuların dalı kırılır, hatta gönül, bütün tereddüt ve hareketlerden uzaklaşıp sakinliğe kavuşur. Başını dik tutma hayali akıldan çıkar, pişmanlık ve hasret gözyaşının seli, beden köşkünün duvarını yıkar. Muradını alamamış olanların zindanı da budur, umutsuzların hüzün evi de budur. Belin bükülmesi, toprağa yönelmenin habercisi, güzellerden nefret ise bunu gösteren tanıktır. El titremesi, ömür şarabının sarhoşluğundan, gözden yaş gelmesi, hayat yasının çaresizliğinden. Hafızanın yerini unutma alır, kişi, öğrenmeyi hatta unutmayı da unutur. Beden sağlığından iz kalmaz, gönle ise akıldan ve anlama yeteneğinden haber kalmaz.
Sayfa 157Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.