"… Yazdım. Sığındım. Yazmak kaçmaktı, kaçtım. Aslında hep, mütemadiyen kaçtım. Ben ağlarken, bir şekilde gülmenin bir yolunu bulan insanları sevdim. Sevgisi asla yetmeyenleri sevdim. Kendimi tuttuğumda beni deli gibi seven, eğim verip kendimi akışına bırakmaya karar verdiğimde benden kaçanları... Aşık olmaya korkmadığımda ve elimde avucumda yüreğimde ne varsa verdiğimde beden köşe bucak kaçanları...
Büyüdüm. Büyükmek bir haltmış gibi, yaraları sararmış gibi, acılar benden korkup kaçarmış gibi büyüdüm. En büyük yanılgım da bu oldu. Kendimi gibi, deli gibi, tüm benliği ile seveni hiç bulamadım. Büyüdüm. Yaralarım benimle büyüdü. Sevdiklerim, büyük hayal kırıklıklarına, hayallerim, antika bir kutuya kaldırılmış eski bir daltele dönüştü.
Olmadı. Zorladım, zorladığımda hayat beni daha çok zorladı. Bırakmaya karar verdim ipleri... Mutsuzluktan ölecek hale geldim.
Biliyorum bu sözler çok tanıdık.
Bu yüzden yeni köşemin adı bu:
SIĞINAK!"
Sayfa 220Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.