“Hayatın içindeki çukurlarda gezinmek” çoğu kimsenin hoşlanmayacağı bir gezinti türüdür. Ama hayatın da bir gerçeğidir bu çukurlar. Görmek istemeseniz de, kabullenmesiniz de bu çukurların etrafında yaşıyoruz. İçine düştüğümüzde de bunu gizlemek için çok çabalarız nedense. Ama hakikatin er geç ortaya çıkma hastalığını da unutmayalım. İşte müsebbibinin kimler olduğu önemli olmayan bu binlerce çukur hikayelerinden birini okuma fırsatını buldum. Gerçekten doğal bir dil ve akıcılıkla, son dönemde etrafımızda daha da çoğalan bu çukurları görmek, o çukurların içine düşmeme adına iyi bir fırsat yakaladım. Egemen sistemlere ironik bir eleştiri. Eğitim sistemlerini, suçlu profili üretmekten başka bir işe yaramayan kamusal politikaları “düzleyen” bir sistem eleştirisi. Devlet mi, toplum mu, insan mı? Hangisinin daha öncelikli olması gerektiğini düşünmenizi sağlayan bir öykü. Önce suçu ve suçluyu yaratma sonra o suçu ve suçluyu ıslah etme yalanları... hapishaneler mi çözüm? Okullar mı suçlu? Devlet ne işe yarar? Aile mi? ... binlerce soru sorduran bir okuma. Kötülüğü tercih etmenin mi, dayatılan bir iyilik mi? İnsanın iradelerini felce uğratan sistemlere derin eleştiri. İçi boşaltılan inanç sistemleri, “mutlak iyilik” var mıdır, “kötülük” bir iyilik midir? Otomatik bir düzenin içerisinde farkına bile varamadığımız bir çark dişlisi miyiz? Bilemediğimiz bir döngüde dönüyoruz da, kendimizi başka bir şey mi zannediyoruz? Üzerine düşüneceğiniz bir çok soru üreten bir okuma fırsatı sunan bir kitap. İyi okumalar... Not: Yanınızda YouTube açık olsun. Kitapta atıf yapılan parçaları dinleyerek okumak daha anlamlı oluyor.

Otomatik PortakalAnthony Burgess · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 200991,7bin okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sadrettin