Osmanlı hükümdarları, sade Türkçeyi hemen bütün tarihleri boyunca hem kendi şiirlerinde kullanmış hem de şairlerinin böyle bir Türkçe ile şiir söylemelerinden haz duymuşlardır. Sultan II. Murad'ın; "Gönüller ancak açık Türkçeden haz alır" kanaati, bu ailenin bütün lisan anlayışına hakim bir ifade sayılabilir.