Oradan çıktım, sessiz sedasız çıktım,
yokuşlar çıktım, inişler çıktım,
hayattan çıktım, hayata çıktım.
Bir anlam bulamadım.
Anlam bulamayınca etraf yoktu ama etrafıma bir daha baktım.
Bildim ve baktım ki, bilinecek nicesinin eşiğindeyim, eşikten bir adım ilerisi yok.
Kalmışım orada iç çekmelerle.
Dedim, ben bana ne yapıyorum böyle?
...
İnsan, değil midir ki bir kendine varamayıştır.
İnsan evet, bir kendine varamayıştır.
O zaman dedim ki, ben kalkıp yola koyulayım da kaybolayım.
Kalkıp bir yere gideyim.
Kalkıp nereye gideyim? diye şiir söyleyen sana;
Daha nereye gideceğimizi bile bilmiyoruz.
Nasıl sığacağız bu dünyaya?