Yaralarım ne kadar büyük!
Gözlerin hala çok güzel, fotoğraflarını izliyorum.
Ağzından öpmüştüm seni,
Tedavi edilen bir hasta umuduyla.
Seni öptüğümü unutamıyorum.
En dipteyken bile,
Seni öpmüş olmanın tuhaf hissiyle direniyorum..
Güçleniyorum.
Bataklığımı titretiyor heyecanım.
Seni öpmüştüm.
Buna inanamıyorum!
Şimdi seni,
Olmuş biriymişsin gibi özlüyorum.
Fotoğraflarını izliyorum...
Seni öptüğümü geliyor aklıma,
Ağlıyorum.
Yaralarım ne kadar büyük.
Kuşlar çizdim yaralarıma.
Kuşlara da yazık,
Bir daha seni öpemeyecek dudaklara da...
Sayfa 107 - Dokuz Eylül Yayınları
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.