Derler ki, ölüm anında her şey açıklığa kavuşur. Tokugen Numataka artık bunun doğru olduğunu biliyordu. Osaka gümrük bürosundaki küçük tabutun önünde dururken, o ana kadar hiç tatmadığı kadar acı bir gerçek netleşmişti aklında. Numataka’nın dininde yaşamların birbirine bağlı olduğundan, döngülerden söz edilirdi ama Numataka’nın dinine ayıracağı zamanı olmamıştı hiç. Gümrük yetkilileri ona, içinde doğum kayıtları ve evlat edinme belgelerinin olduğu bir zarf vermişlerdi. “Bu çocuğun hayatta olan tek akrabası sizsiniz” demişlerdi. “Sizi bulana kadar çok uğraştık.” Numataka’nın düşünceleri otuz iki yıl öncesine, o yağmurlu geceye, özürlü doğan çocuğunu ve ölen eşini bırakıp gittiği o hastane koğuşuna döndü. Artık bomboş bir gölge olan menboku— Onur— adına yapmıştı bunu. Zarfın içinde, kağıtlarla birlikte altın bir yüzük vardı. Üzerinde Numataka’nın anlamadığı bazı yazılar kazınmıştı. Önemli değildi zaten, o sözcüklerin Numataka için artık bir anlamı yoktu. Tek oğlunu yüzüstü bırakmıştı. Şimdiyse, kaderin en acımasız oyunu onları yeniden birleştirmişti.

Dijital KaleDan Brown · Altın Kitaplar · 201019,7bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.