Çam kolonyası...
Bir dostum geçen gün, olanca aldırmazlıkla bir bahis açtı. Benim aklımdan; ‘’Ezelden âşinânım ben, ezelden hem-zebânımsın, Beraber ahde bağlandık, ne yapsan yâr-i cânımsın.’’ dizeleri geçer iken, o âniden; ‘’En sevdiğin şarkı ne senin?’’ diye soruverdi. Dedim Hüseynî Şarkı’dan, Şerif içli’den bahsetsem, ne der acaba? Ardından vazgeçtim, ‘’Göğü kucaklayıp getirdim sana, kokla; açılırsın…’’ diye başlayan bir şarkı vardı ama tam hatırlayamadım sanki dememe kalmadan o; ‘’Bilmiyorum. Ama bir şarkı var ki, ’Her gece uyku diye yattığım sensin.’ diyor.’’ dedi. Ne hoş. Hem madem öyle, güne uyandığın sabahın, günaydının, sıcaklığın, eline koluna çöken uykunun o mayhoş güçsüzlüğü, göz bebeklerinin gülen yüzü de o olmaz mı? Bilmiyorum. Ama bence madem öyle, o sabah gözünü açtığında izlediğin tavan bile bir başka güzel görünür sanki göze. Netîcede türküvâri şeyler bunlar, olur mu olur.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.