Zweig kitaplarını okurken okumadan ziyade sanki kısa film izliyormuşum gibi geliyor. Bir solukta bütün detayları veriyor kısa ve eksiksiz. Ve her okuduğumda yaşadığı acının büyüklüğünü daha iyi anlıyorum. Sanırım hepimiz bazen biraz amok koşucusuyuz, inadımızla, gururumuzla, kibrimizle.
