Muhiddin Arabi
Secde, her secde edenin, kendi benliği olan aslını o makamda görmesidir. Ona şöyle derler, "Senden kaybolanı iste bakalım, senin çıkmış olduğun asıl odur." Bu nedenle cisim, kendi aslı olan toprağa secde eder. Ruh da kendisinin çıktığı külli ruha secde eder. Böylece Rabbine secde etmiş olur. Secdeden daha şerefli bir hal yoktur. Bu, bilgiye varma halidir.
Sayfa 56 - EvrecaKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.