En iyisi, yine 'bir şiirde' kendimi öldürmekti diyen şaire inat, en iyisi, yine 'bir denemede' kendimi öldürmekti diyerek başladığım bir kitap. Deneme türünden nefret ederim. Bugüne kadar başlamış olduğum dört beş deneme kitabını yarım bırakmıştım. Yine bir deneme kitabıyla karşı karşıya kaldım. Kapağını açmaya bile korktum ilk başlarda. Aslında ben kitabı hatıra kalsın diye almıştım. Okumayı hem istiyor hem istemiyordum. Sonra biraz cesaret aşıladım kendime ve rastgele bir sayfa açtım ve çok güzel bir şiire rastladım. Sayfaları aradım taradım önce şiirleri okuyup bitirdim. Sonrasında ilk sayfayı açtım ve ciddi ciddi okumaya başladım. Votka soda karışımının sıfırı tükettiğini söyleyen bir adam vardı. Tren yerine düşüncelerine binmiş ve kayıp gidiyordu hayatının raylarından. Kendi ruhunda kopan fırtınaları, yaşadıklarını yaşattıklarını bütün dünyasını anlatmaya başlamıştı. Anlatmanın vermiş olduğu huzuru içinde hissediyordu her satırında. Yalnız hissetmekle kalmıyor bunu karşıdakine yani okuyucuya hissettirmeyi de iyi biliyordu. Arasıra şiirlere yer vermişti sanırım okuyucu sıkılmasın diye. E şair olmak kolay değil ince düşünmek ve aynı zamanda daha çok hissetmek gerek. Belki biraz yaşanmışlık katmak, derinini özgürce açmak yani. Öyle sereserpe de değil edebi bir dille biraz kapalı ama anlaşılır bitmesini hiç istemediğimiz şeyleri kaybetmek kaygısı taşıyarak. Ancak hiç gerek yoktu zaten şiir gibi bir anlatımı vardı. Okurken denizin ortasında bir sandal yolculuğu yaparmışcasına dolaştım sayfalarında. Şiire, alkole, dengesizliklerine, babasına, oğluna ve hayatına dair ne varsa yazmıştı. Bir şairin ruh ve kişilik dünyasında dolaşmak gibi bir şeydi bu kitabı okumak. Beni kandırmışlar azizim deneme kitabı dediğin aslında böyle olmalı. Kitabı herkese tavsiye etmiyorum çünkü çok güzel bir anlatımdı. Bu güzelliği herkes yaşamasın.

Ankara - İstanbul Kara TreniAhmet Erhan · Everest Yayınları · 2001141 okunma

··

158 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.