Kitabın sonundaki o yarım kalmışlık hissi bir Türk kahvesinin ağızda bıraktığı gibi acı bir tat bırakıyor.Zweig'ın her kitabında olduğu gibi bu kitapta da psikolojik betimlemeler ve insanın ruhsal doğası açıklanmış.Kitabın sonu da sanki devamı gelecekmiş gibi gelmişti okuyunca...
