Hep kaybedenler... Kaybedislerinin sebepleri ne? İflas mi, yakınların öte diyara geçmesi mi? Hayır, bu ilk akla gelen sebepler değil: yabancılaşma, yalnız kalma. Okurken hem kendime hem topluma kızdım. Ne kadar da muhtacız birbirimize. Kendimizi diğerlerinden esirgiyoruz sanki. Sanki kendimizden sundukça azalacakmişiz gibi. Halbuki artacağız, çogalacagiz. Neden? Birbirimize ulaşmak bu kadar zor mu? Eş zamanlı okuduğum kitapta Kemal Sayar "İnsan insanın kurdu değil, yurdudur." diyordu. Ne kadar doğru ve eksik bir ifade. İnsan, diğerinin kurdu olabilir. Hem yaptıklarıyla hem yapmadiklariyla. Yalnız bırakmasıyla, gözüne bakmamasiyla, gözyaşlarını silmemesiyle. Halbuki, birbirimize yurt olmak ne kolay. Birbirimizi sarıp sarmalamak... Abartıyor olduğumu düşünebilirsiniz ama Nuri Pakdil diyor ya "bildiklerimden sorumlu olmazsam nasıl hak edebilirim yaşamayi" diye. O karakterlerin yalnizca oykude bulunmadigini, kapagi kapatmakla onlardan kurtulamayacaginizi siz de benim gibi biliyorsunuz, biliyorum. Korkuyu bekleyen adam ve öncekiler bana bunları düşündürdü. Şimdi sona gelince farklı bi pencereden bakıyorum. Yıllar önce yengeme sormustum:Ne zaman birilerini çok sevsem, onlara çok değer versem, onları çook yukarılara koysam mutlaka onlar tarafından incitiliyorum. Yada hassasiyetim arttığı için ben öyle hissediyorum. Neden oluyor bu böyle, diye. Herhalde öyle olacak, dedi bana. Yoksa gerçek, sarsılmaz dostun Allah olduğunu nasıl hatırlardık! Bir de kahramanımız diyor ya babasına, siz Osmanlılar bu meseleleri bilmezsiniz, varoluşsal sıkıntı çekmemissinizdir, diye. Hep merak etmişimdir, öyle mıdır? Ruhsal sıkıntı, bunalım var miydi? Şöyle bir cevap geldi aklima: belki adına varoluşsal sancı demiyorlardi ama Mevlana neden mesnevisinde ney'in sazliktan yani yurdundan koparilip inleyisini insana benzetiyor? İnsan da yurdundan ayrı diye inleyip durmuyor mu? Mevlana bunu 13. yydan bize haber verdiğine göre bu sancı hep var. Adı varoluş sancisi konmamış o kadar. Çok uzattım sevgili okuyucular.Oğuz Atay'in size selamı var. Ben burdayim dedi, sizi sordu. İyi okumalar

Korkuyu BeklerkenOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 202226,5bin okunma

··

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zeynep Demir Kahraman