Yokuştaki Ev
"Ebru çok ilginç bir sanat" dedi karşısında oturan tatlı yüzlü, gözlüklü kadın. Ve ekledi: "Ebruyla uğraşırken bütün sinirim stresim ortadan kalkar."
"Ne güzel" dedi. Karşısındaki kadının gözlerine baktı. Kadının gözlerinde bir şeyler aradı. Bulamadı. Gözlerini kadının üzerinden çekmeden uzaklara daldı. Önce bir yağmur bulutu getirdi gözlerinin önüne. Bir ses duydu: "Yağan yağmur duyar mı bilmem, topraktaki mutluluğu?"
Bir yokuş getirdi gözlerinin önüne sonra. Yokuşun sonunda bahçeli bir ev. Evin bahçesinde kitap okuyan bir kadın. Ne zaman geçse bu evin önünden, orada kitap okuyan o kadın olurdu. Kadının yanına gitti, tuttu ellerinden. Uzaklardan bir piyano sesi duyuldu. O sese doğru yürüdüler.
Bir kuş, rıhtımdan gökyüzüne doğru kanat çırpıyordu.
Adının 13. defa tekrarlanmasıyla düşüncelerinden sıyrıldı. Karşısındaki kadın "ben gidiyorum" deyip kalktı. Kadının arkasından bakmadı. İki çay söyledi. Birini içmedi. O yokuşa geri döndü. Evin önüne geldi. Güneş kızıla çalıyordu. Cebinden, Abdürrahim Karakoç'un güzel bir el yazısıyla yazılmış şiirini çıkardı, okudu:
"Ve güneş vurunca topraktan yükselen buğu
Doldursun diye
Yerle gök arasındaki boşluğu
En masum sevgiye
Eklediğim sensin"
Bahçeye baktı. Ne zaman geçse bu evin önünden, orada kitap okuyan o kadın olurdu. Bugün yoktu. Dün de..
Kulakları bir piyano sesi aradı. Bulamadı. Mezarlığa doğru yürüdü.
Bir kuş, rıhtımdan gökyüzüne doğru kanat çırpmadı.
··
13 views
"Yağan yağmur duyar mı bilmem, topraktaki mutluluğu?"
Bilir mi toprağa can olduğunu yar olduğunu...
Görür mü ta kalbindeki gülümsemeyi...
Ah Karakoç..
Kısa ama güzel olmuş elinize sağlık.. :) :)
Elinize sağlık, bizim gibi saçma bir şekilde uzatmadan da etkileyici hikayeler yazılabileceğini göstermişsiniz. Çok güzel olmuş.
Çok teşekkür ederim. Geçen seferki etkinlikte uzun uzun yazıp sizleri yorduğumdan bu sefer kısa bir şeyler yazayım dedim. Ayrıca kendinize haksızlık etmeyin efendim, sizin öykünüzün bambaşka bir tadı vardı bana kalırsa
Göndermelerle yüklü bir öyküydü. Ne Ebru sanatı ne yağmur (hatta ben olsam rahmet derdim) ne kuş ne 13, hatta ne de on üçün rakamla yazılması ve illaki mezarlığa doğru yürümek, boşuna değildi. Ve piyano, aykırı gibi mi geldi? Asla. Zaten Karakoç, nasıl der yeniler, bir izlekti.
Batı-Doğu divanına, doğudan bir cevap gibiydi. Bana uyar bu öykü.
Daha çok değişir bu mikro öykü kaleminizde.
Kolay gelsin
Çok teşekkür ediyorum. Sizin böyle yorumlarda bulunmanız beni ayrıca mutlu etti
Ben üçüncü kez okudum hala bi karar veremedim ..belkide ismim ama ismim değil ayrımında kaldım. .şahsi bir şey tabii ki bu
Emeginize sağlık :)
Teşekkür ederim. Öyküyü arkadaşıma okuttuğumda da aynı tepkiyle karşılaştım. Demek ki o kısmı tam net bir şekilde ortaya koyamamışım
Çok güzel be..
1 previous answer
Böylesine samimi bir şekilde iyi dileklerinizi sunduğunuz için her ikinize de ayrı ayrı çok teşekkür ediyorum efendim
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.