Ana karakterimiz 17 yaşındaki Holden Caulfield’in okuldan ayrıldıktan sonraki birkaç gün içerisinde yaşadığı olayları, sık sık iç sesiyle yorumlayarak, okuyucuya aktarması üzerine geçen bu kitaptaki en sevdiğim diyalog ile başlamak istiyorum: “Hayat, tabii ki bir oyundur, evladım. Hayat, kurallara göre oynanması gereken bir oyundur.” “Evet, efendim. Öyledir, biliyorum.” Oyunmuş kıçımın kenarı. Oyun, öyle mi? Tüm asların bulunduğu takımdaysan, oyun o zaman, tamam; kabul ederim. Ya öteki takımdaysan, as oyuncu filan yoksa, oyunla ilgisi kalır mı bunun? Hiç yani. Yok oyun moyun. Bir kitabı, filmi, diziyi ya da bir sanat eserini sevmemizin en büyük nedeni onda kendimizden bir şeyler bulmamızdır. Bu; etrafımızdaki bir kişi, geçmişte yaşadığımız bir olay, içimizde bastırdığımız bir duygu ya da belki karakterler için empati yapmamız olabilir. Holden Caulfield tam anlamıyla iyi kalpli bir baş belası ergendir. Bütün kitap boyunca, mükemmel gözlem yeteneğine sahip, aslında haylaz olmasına rağmen ilgi alanına göre okuyan, araştıran bu çocuğun, sadece birkaç gün içinde başına gelenleri detaylı bir şekilde okumak yazarın samimi dili sayesinde asla sıkıcı olmamaktadır. Okurken çoğu kez düşündüğüm acaba ileride bir oğlum olsa, ergenlik çağında nasıl iletişim kurar, O’nun hayata bakışını nasıl öğrenirdim olduğu için bence kitabı sadece “Sürekli aynı kelimeler geçiyor, çok sıkıcı, gitmiyor gibi” eleştirmek haksızlık olur. …”Ben böyle şeyleri pek sallamam, ama birileri bana yaşıma uygun davranmam gerektiğini söylediğinde canım sıkılır.” Eminim buna hepimizin canı sıkılır :) Neticede biraz önyargısız olabilirseniz başlayınız efendim. Keyifli okumalar.

Çavdar Tarlasında ÇocuklarJ. D. Salinger · Yapı Kredi Yayınları · 202159,1bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğçe Çinko