Düşünceleri tamamen varlığın kendisi üzerinde yoğunlaşan bir insanın şüphesiz ki aşağıya, dünyanın sıkıntılarına bakacak, ya da birileriyle çekişerek kıskançlık ve kinle dolacak vakti olmaz; gözleri her zaman için bir düzen içinde sabit olan, ne birini kıran ne de kırılan ama hepsi de uyumla usa göre devinen olgulara çevrilmiştir. O bunlara öykünür ve yapabildiğince onlarla uyum sağlar.
Sayfa 216Kitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.